کلبه‌ها معمولا در مناطق دورافتاده، ییلاقات و مکان‌هایی که هیچ‌گونه امکانات رفاهی وجود ندارد (یا بسیار محدود است) مورد استفاده قرار می‌گیرند. این کلبه‌ها معمولا خانه‌ی دوم روستاییان (و گاهی خانه اصلی روستاییان در مناطق دورافتاده) است. استفاده از کلبه، در مناطقی که هیچ‌گونه شرایط اقامتی دیگری فراهم نیست، بهترین انتخاب برای دالاهو است. از مزایای استفاده از این اقامت‌گاه‌ها، کمک به جامعه محلی و همچنین تجربه‌ی اقامت در دل خانه‌های مردمان روستایی است.

برخی از مشخصات کلبه‎‌های روستایی عبارت‌اند از:

• کلبه‌ها اغلب دارای برق و حتی گاهی آب لوله‌کشی نیستند.
• اغلب فاقد وسایل گرمایشی مناسب هستند.
• فاقد وسایل خواب از جمله تخت، تشک، پتو و... هستند؛ لذا به‌همراه داشتن کیسه‌خواب و زیرانداز ضروری است.
• اغلب فاقد حمام هستند و در صورت وجود نیز ممکن است به علل مختلف قابل استفاده نباشد.
• حداکثر دارای یک سرویس بهداشتی هستند که معمولا دارای لوله‌کشی آب برای نظافت نیستند.
• اکثر  کلبه‌ها در پوشش آنتن‌دهی موبایل قرار ندارند.
• معمولا یک یا دو اتاق بزرگ دارند و اسکان در این کلبه‌ها به‌صورت گروهی و فشرده صورت می‌گیرد. در صورت وجود بیش از ۱ اتاق، اتاق‌ها به‌صورت زنانه و مردانه تقسیم می‌شوند.
• امکان تخصیص اتاق اختصاصی به خانواده‌ها وجود ندارد.
• کلبه‌ها معمولا فاقد آشپزخانه هستند.