جاذبه‌های برتر کشور اژدها، چین!

تور چین

جاذبه‌های گردشگری در چین

چین در سال ۲۰۱۱ سومین کشور پربازدید جهان بوده و شمار گردشگران خارجی‌ای که به این کشور مسافرت کرده‌اند در سال ۲۰۱۰ برابر با ۵۵٬۹۸ میلیون نفر بوده است. این سفرها درآمد ارزی ۴۵٬۸ میلیارد دلاری و چهارمین جایگاه جهان از نظر میزان درآمدهای ارزی را برای این کشور در سال ۲۰۱۰ به‌همراه داشته است. از سوی دیگر مجموعاً ۱٬۶۱ میلیارد سفر داخلی نیز در چین انجام گرفته که درآمدی ۷۷۷٬۱ میلیارد یوانی را برای آن رقم زده‌است. همچنین درآمدهای چین از صنعت توریسم در سال ۲۰۰۹ به ۱۸۵ میلیارد دلار رسیده بود. بنا بر برآوردهای سازمان تجارت جهانی، چین در سال ۲۰۲۰ به بزرگترین کشور توریستی جهان و چهارمین کشور از نظر سفرهای خارجی بدل خواهد شد.

1. دیوار بزرگ چین:

دیوار چین طولانی‌ترین و بزرگ‌ترین سازه مهندسی تدافعی نظامی ازلحاظ زمان ساخت در جهان است. این دیواره 7000 کیلومتری در سال 1987 در فهرست میراث جهانی قرار گرفت. قدمت ساخت دیوار چین به قرون پنجم تا هشتم قبل از میلاد باز میگردد. حکومت وقت برای جلوگیری از حملات ملیت‌های شمالی (مغول‌ها)، این دیوار عظیم را با برج‌های خبررسانی و قلعه‌های مرزی بنا کرد.

دیوار چین طی ادوار گذشته تغییرات زیادی در کاهش و افزایش طول داشته است و دیواری که امروزه مشاهده می‌کنید متعلق به سلسله «مینگ» است، سلسله‌ای که طی قرون 14 الی 17 در چین حاکم بود.

دیوار بزرگ چین از غرب به دروازه «جایو گوان» در استان گانسو چین و از شرق به ساحل رود «یالو جیان» در استان لیائونینگ در شمال شرقی چین منتهی می‌شود و در میان آن ۹ استان، شهر و ناحیه خودمختار به طول ۷۳۰۰ کیلومتر وجود دارد و مردم چین آن را «دیوار طولانی» می‌نامند.

آجرهای بزرگ و مستطیلی، عناصر اصلی سازه دیوار چین هستند که وسط آن‌ها را خاک و خرده‌سنگ پوشانده است. ارتفاع این دیوار 10 متر و پهنای آن برای عبور 4 اسب کافی است. طرف درونی دیوار، نرده سنگی و در وجود دارد که به‌آسانی حرکت می‌کند. در فاصله معینی، سکوی دیواری و یا برج آتش برای خبررسانی ساخته‌شده است. سکوی دیواری برای ذخیره سلاح‌ها،غلات و استراحت سربازان استفاده می‌شده و در جنگ مخفیگاه بوده است. هنگامی‌که دشمن دست به حمله می‌زد برج‌های آتش را روشن می‌کردند و سراسر کشور از حمله آگاه می‌شدند.

گردشگران چینی و خارجی از پیمودن دیوار احساس افتخار می‌کنند. حتی سران کشورهای خارجی نیز فرصت دیدار از این اثر بزرگ را از دست نمی‌دهند. برخی از بخش‌های دیوار چین به‌خوبی حفظ شده است ازجمله دیوار «بادلینگ» در نزدیکی بیجنیگ، دیوار «سی ما تای»، دیوار «موتیان یو». دروازه‌ «شان حای گوان» در انتهای شرقی دیوار چین (که نخستین دروازه چین نامیده می‌شود) و دروازه «جایوگوان» در انتهای غرب در «گان سو»؛ این بخش‌ها همچنین از مکان‌های بسیار مشهور و دیدنی دیوار چین است و گردشگران زیادی در تمام سال از آن‌ها بازدید می‌کنند.

دیوار چین تجسم درایت و رنج و زحمت میلیون‌ها چینی در دوره باستان است. این اثر پس از هزاران سال از بین نرفته و دارای دلربایی فناناپذیر و سمبل روحیه ملیت چین است. سال ۱۹۸۷ میلادی دیوار چین به‌عنوان «سمبل ملیت چین» ثبت شد.

2. میدان تیان‌آن‌من (tiananmen)

بنا به روایت‌ها، میدان «تیان آن من» بزرگ‌ترین میدان جهان است که در شهر پکن واقع‌شده است. بنای اولیه میدان به اوایل قرن پانزدهم میلادی بازگشته و کاربرد اولیه آن دروازه قدیمی شهر ممنوعه بوده است. نام این میدان به زبان چینی به مفهوم «میدان آرامش آسمانی» است. تا قبل از مرگ مائو عکس سران کمونیسم یعنی مارکس، انگلس، لنین و استالین در این میدان نصب‌شده بود.

 میدان «تیان آن من» مانند میدان سرخ مسکو و میدان نقش‌جهان اصفهان مستطیل شکل است و در هر ضلع آن یکی از عناصر اصلی حاکمیت قبلی و فعلی چین قرار دارند: 

در ضلع شمالی میدان، دروازه‌ی شمالی به نام دروازه‌ی آرامش بهشتی (gate of heavenly peace) قرار دارد. این دروازه ورودی اصلی به مجموعه‌ی عظیم کاخ‌موزه‌های شهر ممنوعه (مقر 500 ساله حکومت امپراتوران چین) است. بر بالای این دروازه‌ی عظیم هم‌اکنون عکس بزرگ «مائو تسه دونگ» مؤسس و رهبر فقید جمهوری خلق چین خودنمایی می‌کند. تا سال 1911 هیچ‌کس حق نداشت وارد محوطه‌ی شهر ممنوعه شود و اگر کسی به هر شکل غیرقانونی وارد می‌شد، نمی‌توانست زنده از این شهر خارج شود.

در ضلع جنوبی دروازه‌ی دیگری به شکل برج قرار دارد. این برج دیده‌بانی برای این بوده که از شهر ممنوعه محافظت کند. در بخش فوقانی آن سوراخ‌هایی تعبیه‌شده که کمانداران از آنجا می‌توانسته‌اند تیراندازی کنند. دورتادور میدان نیز خندق بوده است. یعنی درواقع میدان تیان آن من یک دیوار دفاعی دو قسمتی برای حفاظت از شهر ممنوعه بوده است.

در سمت غرب میدان، کنگره‌ی خلق چین قرار دارد (the great hall of the people). این کنگره بیش از شش هزار نماینده از سرتاسر جمهوری خلق چین دارد که عمدتاً اعضای حزب کمونیست چین هستند.

ورودی این میدان در سال 1420 میلادی ساخته شده است. مساحت این میدان 440 هزار مترمربع است، در این میدان می‌توان قلعه تیان آن من، بنای یادبود سربازان گمنام، تالار بزرگ مردم، تالار یادبود مائو رهبر کمونیستی چین ، موزه ملی چین و جشن اهتزاز پرچم ملی چین را که هر روز صبح به اجرا در می‌آید را در آنجا دید. این میدان در زمان امپراتوری جین که در سال‌های 1644 تا 1911 میلادی بر چین حکم می‌رانده ساخته شده است. این میدان در اصل مکانی برای برگزاری مراسم مهمی چون تاج‌گذاری و یا ازدواج مورداستفاده قرار می‌گرفته است. مائو تسه دونگ بنیان‌گذار چین نوین در میدان تیان آن من تأسیس جمهوری خلق چین را اعلان کرد، ازاین‌رو این میدان نماد چین نوین چپ‌گرا شد.

پیکر مومیایی‌شده مائو رهبر انقلاب چین نیز در این میدان قرار دارد. هم‌اکنون مردم چین به احترام مائو از این آرامگاه دیدن می‌کنند. به خاطر داشته باشید که هیچ‌چیز نمی‌توانید به داخل آرامگاه ببرید. عکس‌برداری و فیلم‌برداری نیز ممنوع است. بنابراین ساختمانی در کنار قبر مائو ساخته شده است تا وسایل مردم در آن به امانت گذاشته شود. در روزهایی که ورود برای عموم آزاد است صف طولانی در میدان برای بازدید از مائو مشاهده خواهید کرد.

3. شهر ممنوعه پکن

 شهر ممنوعه، عنوان شهری قدیمی است در منطقه پکن، پایتخت کشور چین که یکی از مهم‌ترین دیدنی‌های تاریخی این کشور بشمار می‌آید. به روایتی شهر ممنوعه، وسیع‌ترین و کامل‌ترین معماری چوبی در جهان است. تاریخ احداث این شهر به سال 1406 میلادی و به دستور «جو‌ دی» دومین امپراتور سلسله مینگ برمی‌گردد. 14 سال طول کشید تا این شهر فوق‌العاده ساخته شد و تا قرن 20 (نابودی سلسله چینگ)، جمعاً 24 امپراتور در این شهر ممنوعه اقامت کرده و بر چین فرمان راندند. از سال 1924، بازدید از این مجموعه به‌عنوان کاخ‌موزه برای عموم آزاد گردید و ممنوعه بودن آن پایان یافت.

این اثر نادر با ساخت گاهی مستطیل شکل، مساحتی حدود ۷۲ هکتار را در بر می‌گیرد. ابعاد آن ۹۶۱ متر طول در امتداد شمال به جنوب و ۷۵۳ متر عرض در امتداد شرق به غرب است. دیواری با ارتفاع ۱۰ متر و خندقی با عرض ۵۲ متر دورتادور مجموعه را فراگرفته است. دیوار در هر ضلع خود یک دروازه را جای داده است. بر روی ضلع جنوبی «دروازه نیمروز» (meridian gate) و بر روی ضلع شمالی «دروازه نیروی ایزدی» (gate of divine might) قرار دارد. دیوارها ضخیم هستند و طوری طراحی شده‌اند که در برابر آتش توپخانه آن زمان مقاومت کنند.

شهر ممنوعه کاملاً طبق نظام تشریفاتی سلسله‌های فئودالی و اصول طبقاتی ساخته شده است. طرح کلی، وسعت، شیوه معماری، رنگ و تزیینات همه نمایانگر امتیاز خاندان سلطنتی و سلسله‌مراتب اشرافی است. سه قصر این مجموعه یعنی قصر تای حه، قصر جون حه و قصر بایو حه که توجه را بیشتر جلب می‌کنند، محل اعمال قدرت امپراتوری امپراتوران و برپایی مراسم پرشکوه بوده است. قصر تای حه، مرکز تمام شهر ممنوعه و تخت سلطنتی طلایی‌رنگ امپراتور در این قصر دیده می‌شود. این قصر دارای مجلل‌ترین معماری در شهر ممنوعه است. این قصر در شمال میدان بر سکوی مرمری سفیدرنگی به مساحت ۳۰ هزار مترمربع و بلندای ۸ متر ساخته شده است. ارتفاع آن ۴۰ متر است که به لحاظ ارتفاع، بلندترین بنای شهر ممنوعه است.

در فرهنگ چین، اژدها نماینده قدرت امپراتوری است و امپراتور «پسر آسمانی» اژدهای حقیقی نامیده می‌شود. درون قصر تای حه در بالا و پایین با حدود ۱۳ هزار شکل اژدها تزیین شده است.

4. معبد آسمان پکن

نام مجموعه معابد تاریخی متعلق به آئین تائو است. معبد آسمان در جنوب شرقی شهر پکن قرار دارد و در دوران دودمان‌های چینگ و مینگ مورد زیارت امپراتورهای چین قرار می‌گرفته ‌است. معبد آسمان که قربانگاه کشور چین به حساب می‌آید، در جنوب شهر ممنوعه در پکن قرار دارد و مساحت آن 4 برابر شهر ممنوعه است.

پادشاهان این دو سلسله‌، هرسال در این معبد که ازجمله معابد تاریخی متعلق به آئین تائو است مراسم باشکوهی برای آسمان و برکت محصولات فراوان بر پا می‌کرده‌اند. شاه در چین فرزند آسمان نامیده می‌شده و با این هویت در کشور حکم‌فرمایی می‌کرده است، لذا برگزاری مراسم قربانی آسمان در اختیار پادشاه بوده است.

در محوطه بسیار وسیع حدود 100000 درخت وجود دارد و معبد در وسط این محوطه قرار دارد. امپراتور 3 بار در سال در اولین روز بهار، در طولانی‌ترین شب سال و روز تولدش برای نیایش و درخواست برکت کشاورزی به این معبد می‌آمده و دعا می‌کرده است. این معبد اولین معبدی است که در پکن ساخته شده و کل بنای آن از چوب است و طبق معمول معابد چینی هیچ میخی در ساختش به کار نرفته است.

جنوبی‌ترین دیوار معبد آسمان، 4 گوشه و نشانه زمین است و شمالی‌ترین ضلع دیوار، نیم‌دایره و نشانه آسمان است. این طراحی از ایده باستانی چین درباره آسمان گرد و زمین 4 گوشه سرچشمه گرفته است. معبد آسمان به معبد داخلی و خارجی تقسیم می‌شود و 2 دیوار گرد اطراف آن را فراگرفته است.

5. کاخ (قصر) تابستانی پکن

این کاخ در شمال غرب مرکز پکن قرار دارد و از اغلب بخش‌های این شهر به‌راحتی در دسترس است. ارتفاع این کاخ ۶۰ متر است و توسط دریاچه کونمینگ احاطه شده است و نوع معماری این کاخ از نوع کلاسیک است. در دسامبر سال ۱۹۹۸، یونسکو کاخ تابستانی پکن را در فهرست میراث جهانی ثبت کرد. کاخ تابستانی یکی از قصرهای دیدنی شهر پکن است. کاخ تابستانی از کلاسیک‌ترین و برجسته‌ترین باغ‌های دنیا و اصلی‌ترین نمونه از باغ سبک چینی است.

قصر تابستانی پکن بر روی تپه‌ای به ارتفاع 60 متر قرارگرفته است. تپه لانگویتی که به تپه «عمر طولانی» شهرت دارد. این قصر با متعلقاتش با مساحت 2.9 کیلومترمربع وسعت دارد. کاخ تابستانی پکن در سال 1750 میلادی ساخته شده است. در قرن یازدهم میلادی ساخته شده است که تا حدود هشت‌صد سال پس‌ازآن مساحت آن از مرز یک هزار هکتار نیز گذشت. مجموعه قصر تابستانی پکن بیش از سه هزار کاخ کوچک و بزرگ پل و تالار و بسیاری چیزهای دیگر ساخته شده است.

مانند بسیاری دیگر از قصرها و باغ‌های سلطنتی پکن، بخش‌های زیادی از مجموعه قصر تابستانی در سال 1860 و در جریان هجوم نیروهای انگلیسی و فرانسوی به چین دستخوش ویرانی و آتش شد؛ اما در سال 1888 امپراتریس دواگر از محل بودجه نیروی دریایی چین، به مرمت این مجموعه اقدام کرد، آن را باغ تابستانی خواند و به اقامتگاه خود تبدیل کرد. همچنین این مجموعه بار دیگر در سال 1900 و در جریان هجوم نیروهای متحد هشت کشور به چین صدمه دید که آسیب‌های ناشی از این حمله نیز در سال 1902 ترمیم شد. در سال 1924، هنگامی‌که پس از پیروزی انقلاب چین آخرین امپراتور این کشور از شهر ممنوع بیرون رانده شد، درهای مجموعه قصر تابستانی پکن نیز مانند بسیاری دیگر از بناهای سلطنتی این کشور به روی عموم مردم گشوده شده است.

6. شهر شی‌آن (شیان) چین

شی‌آن یکی از شهرهای کشور جمهوری خلق چین است. این شهر از قدمت تاریخی و فرهنگی بالایی برخوردار است. جمعیت آن در سال ۲۰۰۸ میلادی برابر ۴، ۳۰۵، ۵۳۶ نفر تخمین زده‌شده است. این شهر، با قدمت تاریخی بیش از سه هزار سال، یکی از چهار پایتخت باستانی چین و پایانه شرقی جاده ابریشم به‌حساب می‌آمده است. این شهر خواهر خوانده اصفهان است. در شیان می‌توانید از: موزه ارتش تراکوتا که در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد، دیوار تاریخی شهر شی‌آن و مقبره چین شی هوان که در ۳۰ کیلومتری شرق شهر شی‌آن قرار دارد، بازدید کنید.

 

7. لشکر سفالین (ارتش تراکوتا)

این مجموعه شامل مجسمهٔ سفالی هزاران سرباز مجهز مربوط به پادشاهی چین شی هوان، مؤسس دودمان چین در ۲۲۰ پیش از میلاد است.مجسمه‌های سنگی ارتش تراکوتا در حوالی شهر شی‌آن پایتخت نخستین امپراتوری چین پراکنده هستند. این آثار از مهم‌ترین یافته‌های باستان‌شناسی جهان در سال‌های اخیر به شمار می‌روند.

مجسمه‌های لشکر سفالین، با اندام و اندازهٔ واقعی، به‌عنوان «پاسداران معبد سلطنتی در چین باستان» مستقر شده بودند. آن‌ها به اولین امپراتوری چین متحد به نام چین شی هوان تعلق دارند. این امپراتور از سال ۲۲۱ تا ۲۰۶ ق.م بر چین باستان حکومت می‌کرد.

پیکرهٔ سربازان بیش از دو هزار سال پیش به همراه امپراتور به خاک سپرده شدند تا بر پایهٔ باوری قدیمی، در جهانِ پس از مرگ، نگهبان معبد سلطنتی امپراتور باشند و او را از گزند دشمنانش حفظ کنند.

در سال ۱۹۷۴ میلادی، کشاورزان چینی در استان شاآنشی، به‌صورت کاملاً اتفاقی، مقبرهٔ چین شی هوان و پاسداران معبد سلطنتی را کشف کردند. بر اساس برآوردها، مجسمه‌های لشکر سفالین شامل بیش از ۷۰۰۰ سرباز، ۱۳۰ کالسکهٔ نظامی و ۵۲۰ اسب می‌شود.در رشته‌ای از حفاری‌های دقیق و پیوسته از سال ۱۹۷۴ تاکنون، بیش از ۲۰۰۰ پیکره از زیرخاک بیرون آورده شده‌اند.

8. رودخانه بی‌نظیر لی (لی جیانگ)

رودخانه لی در شهر گویی لین واقع‌شده و ۴۳۷ کیلومتر طول دارد.  راه‌ آبی ۸۳ کیلومتری از گوئی لین تا یانگ شوآ همراه با تپه‌های سبز و شیب‌دار، غارهای افسانه‌ای، قایق‌های تفریحی و بامبوهای صف‌کشیده مانند لذت بردن از یک سمفونی دلفریب است.  در شعرهای چینی این مناظر به زیبایی به تصویر کشیده شده است.

بامبوها در تمام طول مسیر رودخانه با حرکت نسیم از لابه‌لای خود به شما سلام میگویند، بوفالوها گه گاه اینجا و آنجا مشغول علف خوردن هستند و مرغابیان در طول رودخانه شنا می‌کنند. ماهیگیران مشغول ماهیگیری یا چرت زدن بر روی قایق‌های بامبویی خود هستند.  رودخانه لی از ۴ جهت مشهور است: کوه‌های سبزرنگ، آب‌های معطر، غارهای سحرآمیز و صخره‌های بدیع. 
در طول رودخانه آبگیرهای عمیق، پایاب‌های خطرناک، چشمه‌های جوشان و آبشارهای خروشان وجود دارد. 

تعدد مناظر بدیع و زیبایی طبیعی در مسیر این رودخانه به حدی است که آن را زیباترین رودخانه چین نیز می‌نامند. به همین دلیل یکی از جاذبه‌های طبیعی توریستی چین نیز محسوب می‌شود.

9. دریاچه غرب چین (west lake)

 «دریاچه غرب» چین به دریاچه آب شیرین اطلاق می‌شود که در مرکز تاریخی هانگزو، مرکز استان ژجیانگ در شرق چین واقع است. این دریاچه شامل معابد، باغ‌ها و جزیره مصنوعی است و به‌عنوان مکانی فرهنگی شناخته می‌شود. دریاچه غرب برای زیبایی‌های طبیعی و آثار تاریخی‌اش شاعران و نقاشان زیادی را تحت تأثیر قرار داده ‌است. دریاچه غرب ازجمله مهم‌ترین منابع الهام‌بخش برای طراحان باغ چینی بوده ‌است و بازتاب‌دهنده پیوند ایدئال بین انسان و طبیعت است. این مکان فرهنگی در سال ۲۰۱۱ در میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید.

10. شانگهای، پایتخت دوم چین

شانگهای شهر غول‌آسا و لبریز از جمعیت. رابط میان چین و دنیای خارج. شهری که حزب کنونی چین در آن پایه‌گذاری شد. به شهر جنگل آسمان‌خراش‌ها معروف است. شهر روشنفکری و کارگری با ۲۵ دانشگاه و موسسه دانشگاهی. این شهر در کرانه چپ رودخانه هوانگ پو در جنوب یانگ‌تسه قرار دارد بافاصله اندکی از اقیانوس آرام و نامش به چینی بر فراز دریا معنی دارد.

شهر شانگهای به دو بخش توسط رودخانه تقسیم می‌شود. بخش شرقی که ناحیه تازه ساخت آن و با معماری جدید است پودونگ و شرق آن شانگهای نام دارد که در منتهی‌الیه غربی آن فرودگاه خونچای که مربوط به پروازهای داخلی است قرار دارد.

همچنین فرودگاه اصلی شانگهای در منطقه پودونگ واقع است که با یک مونوریل خارج شهری به شهر شانگهای وصل می‌شود.