آن‌چه باید در سفر 12 روزه تبت بدانیم

آن‌چه باید از سفر 12 روزه تبت بدانیم

• روز اول: از نپال به تبت می‌رسیم!
• روز دوم: فرصت تفریح در کاتماندو را داریم
• روز سوم: با هواپیما نوک توچال فرود بیایید
• روز چهارم: خیابان سمبلیک تبتی‌ها این‌جاست
• روز پنجم: جای خالی دالای‌لاما!
•  روز ششم: شیگاتسه و گیانتسی
• روز هفتم: پانچن‌لامایی که دزدیده‌شد
• روز هشتم: پیش به سوی تینگری
• روز نهم: وقت تماشای اورست است!
• روز دهم: ارتفاع کاهش می‌یابد
• روز یازدهم: فرصت خرید از بازارهای کاتماندو را از دست ندهید
• روز دوازدهم: خداحافظ تبت

روز اول: از نپال به تبت می‌رسیم!

برای رسیدن به تبت چند راه وجود دارد. یکی از آن‌ها رفتن به کاتماندو است و سپس پرواز از کاتماندو به لهاسا. وقتی به کاتماندو رسیدیم بهتر است کمی استراحت کنید و وقت خود را به گشت زنی در کاتماندو بگذرانید. کاتماندو شهر برندهای معروف ورزشی‌است. مغازه‌های بسیار خوبی را برای خریدِ وسایل کوهنوردی پیدا خواهید‌کرد. از لیدرتان هم می‌توانید کمک بگیرید. لذت امتحان کردن غذاهای نپالی را در کاتماندو از دست ندهید. اینجا مشکلی از نظر پیدا کردن رستوران خوب ندارید. البته غذاهای نپالی همراه با ادویه فراوان پخته می‌شوند و تند هستند؛ برای ازبین بردن تندی غذا ماست بخورید.

 غذای نپالی یادتان نرود!

روز دوم: فرصت تفریح در کاتماندو را داریم

روز دوم وقت آزاد برای گشت و گذار در کاتماندو خواهید داشت. از هواپیماسواری گرفته تا ماساژ، تفریحاتی هستند که روز دوم می‌توانید برای‌شان برنامه‌ریزی کنید. قیمت هواپیماهای دو نفره 200 دلار است. با این هواپیماها پرواز کنید و از گشت اطراف هیمالیا لذت ببرید.

بسیاری از گردشگرانی که به کاتماندو سفر کرده‌اند معتقدند دیدن معبد Swayambhunat یا همان معبد میمون‌ها را نباید از دست داد. این معبد در لیست میراث فرهنگی یونسکو ثبت شده. جالب است بدانید که فضای داخلی و اطراف این معبد پر است از میمون‌هایی که آزادانه در حال گشت و گذار هستند. در همین محوطه معبد میمون‌ها قرار گرفته که در آن ترکیبی از نمادهای بودایی و هندی را می‌یابید. با وجود زلزله سال 2015 که بخش‌های بسیاری از این معابد را ویران کرد اما همچنان معبد میمون‌ها جالب و دیدنی‌ست.

اطراف این معبد پر است از میمون‌ها که آزادانه در حال گشت و گذار هستند.

روز سوم: با هواپیما نوک توچال فرود بیایید

بهتر است دوش نگیرید! وسایل گرمایشی در هتل‌های لهاسا چندان قابل اعتماد نیستند و از آن‌جایی که هوا نسبتا سرد است، ممکن است سرما بخورید. برخی هم معتقدند دوش گرفتن در تبت به خاطر ارتفاع زیاد این کشور، بدن شما را دچار اختلال می‌کند.بالاخره به لهاسا می‌رسیم. با یک پرواز از کاتماندو در لهاسا فرود می‌آییم. فرود آمدن هواپیما در لهاسا درست مثل این است که نوک قله‌ی توچال فرود بیایید! ارتفاع سرزمین تبت زیاد است و روزهای اول دچار ارتفاع‌زدگی خواهیدشد. اغلب مسافران دچار خواب‌آلودگی می‌شوند، یکی دو روز اول ممکن است بالا رفتن چند پله کوتاه هم برای‌تان دشوار باشد اما کم کم عادت می‌کنید. در مغازه‌های لهاسا کپسول اکسیژن هست که به مسافران خیلی کمک می‌کند. خستگی و خواب‌آلودگی در هنگام ورود به لهاسا به‌قدری است که برای روز اول نمی‌توان برنامه‌ی سنگینی تدارک دید. به هتل بروید و خستگی از تن به‌در کنید.

هتل‌های تبت چندان مجهز نیستند اما امکانات لازم برای استراحت کفایت می‌کند. توصیه می‌کنیم تا زمانی که در تبت هستید روزی 6 لیتر آب بنوشید. نوشیدن آب به کاهش علایم ارتفاع‌زدگی کمک می‌کند. وقتی از ارتفاع 4000 متری از سطح دریا عبور کنیم، اکسیژن هوا بیست تا سی درصد کم می‌شود و این علائم طبیعی است. اگر از نظر جسمانی مشکلی مانند ناراحتی قلبی،کم‌خونی شدید یا دیابت ندارید احتمالا بعد از یکی دو روز بدن‌تان به شرایط عادت می‌کند. ارتفاع لهاسا بیش از 3600 متر است. بدانید که لهاسا یک منطقه‌ی خودمختار است و تاثیر چینی‌ها روی آن‌ها بسیار بوده. آثار تجاری شدن لهاسا در برخی خیابان‌های لهاسا کاملا به چشم می‌خورد.

لهاسا بسیار شبیه به شهرهای در حال پیشرفت چین است.

روز چهارم: خیابان سمبلیک تبتی‌ها این‌جاست

صبح که از خواب بیدار شدید به سراغ تماشای شهر می‌رویم. بهترین برنامه رفتن به تماشای معبد جوخانگ است. معبد جوخانگ یکی از مقدس‌ترین معابد تبت است. این معبد در میان دوازده معبد دیگر قرار گرفته. از میان این دوازده معبد، چهارتای آن‌ها در مرکز شهر هستند، چهارتا در مرز با چین و بقیه بین این‌ها قرار گرفته‌اند. 9 قرن طول کشید تا معبد جوخانگ به آن شکلی که امروز می‌بینید، در آید. تبتی‌ها معتقدند اولین پادشاه این کشور سانگسن گامپو(Songtsen Gampo) پیش از آن‌که دستور ساخت این معبد را بدهد، کلاهش را از سر برمی‌دارد و به میان رودخانه می‌اندازد. از میان آب‌های رودخانه گنبد جوخانگگ نمایان می‌شود و پادشاه دستور ساخت معبد در میان رودخانه را می‌دهد. داستان‌های دیگر تبتی هم می‌گویند که دو تا از زنان پادشاه گامپو محل ساخت این معبد را تعیین کرده‌اند. یکی از زنان پادشاه به نام وِنچانگ، در چین به دنیا آمد و بعدِ شکست پدرش از گامپو به عقد وی در می‌آید. او مجسمه‌ای ازز شاکیامونی بودا را به عنوان هدیه به پادشاه پیشکش کرد که هم اکنون در معبد جوخانگ است. امروزه هزاران زائر برای عبادت به جوخانگ می‌آیند.

نمای داخلی معبد جوخانگ که رنگ‌آمیزی شادی دارد.

این معبد تا به حال چندین بار بازسازی شده و نسبت به معبد اولیه بزرگتر شده. دالای‌لامای پنجم یکی از کسانی بود که دستور توسعه معبد را در قرن هفدهم داد. در این معبد مجسمه‌ای را خواهید دید که برای تبتی‌ها بسیار مقدس است. در زمان جنگ جهانی دوم مجسمه جووو (Jowo) بودا پنهان شد تا به دست دشمنان نیفتد. تبتی‌ها همواره دعا می‌کنند تا روزی بتوانند جووو را از نزدیک زیارت کنند. اعتقاد بودایی‌ها بر این است که این مجسمه انرژی خاصی به آن‌ها می‌دهد و این انرژی در هنگام مرگ به کمک‌شان می‌آید.

بیرون معبد از رنگ‌های اصیلی که مخصوص معابد تبتی است استفاه شده، رنگ‌هایی مثل زرد و قرمز. وارد معبد که می‌شوید یک سالن بزرگ را خواهید دید که مجسمه‌ی بودا در آن جلب توجه می‌کند. اکثر راهب‌ها در مقابل این مجسمه دعا و مناجات می‌خوانند. از داخل معبد نمی‌توانید عکاسی کنید. مجسمه جووو را هم از پشت میله‌ها می‌توانید ببینید. داخل معبد با نور کمی روشن شده و فضا تاریک و روشن است. داخل معابد نوعی احساس جادویی به شما دست خواهد داد که حال و هوای این معابد در به وجود آمدن این احساسات بی‌تاثیر نیست. پس از بازدید از داخل جوخانگ، روی بام معبد می‎رویم. از آن‌جا به خوبی می‌توانید قصر پوتالا را ببینید. پوتالا پالاس تنها 22کیلومتر با جوخانگ فاصله دارد و در قسمت شرقی معبد قرار گرفته‌است.

برویم سراغ اطراف معبد جوخانگ. کافی است اطراف معبد چرخی بزنید و تبتی‌ها را ببینید که در هر گوشه‌ای دست به دعا برداشته‌اند. از آن‌ها تقلید کنید تا حال و هوای‌شان را بهتر درک کنید. دور و بر معبد پر است از چرخ‌های مقدس. استوانه‌های چرخانی که به رنگ طلایی هستند و زائران مدام به دور آن‌ها می‌چرخند و دعا می‌کنند. شما هم امتحان کنید. تبتی‌ها معتقدند حیات در چرخش است و فلسفه این چرخ‌ها همین است. در مقابل معبد جوخانگ، محوطه‌ای برای کسانی که عبادت می‌کنند، وجود دارد. می‌توانید گوشه‌ای دنج برای خود بیابید و به تماشای دعا کردن تبتی‌ها بنشینید. برخی از عبادت‌کنندگان به قدری سجده می‌کنند که دستان و پاهای‌شان آسیب می‌بیند. برخی نیز از یک زیر انداز برای سجده کردن استفاده می‌کنند.

همین که به تبتی‌های در حال عبادت لبخند بزنید، لبخندتان را پاسخ می‌دهند اما سعی نکنید خیلی به ایشان نزدیک شوید یا عکاسی کنید چون از طرف دولت چین و پلیس‌هایی که در خیابان‌ها هستند مورد بازجویی قرار می‌گیرید. نکته‌ی مهمی است که بدانید، تبت فضای فوق‌العاده امنیتی دارد. علت این فضای بسته هم تسلط چینی‌ها بر این کشور است. به هر حال اگر دوست داشتید از مردم عکس بگیرید سعی کنید با علامت سر نظرشان را در مورد عکاسی بپرسید، اکثرا به شما اجازه عکس‌برداری را می‌دهند اما فکر عکس دو نفره و صحبت با آن‌ها را از سر بیرون کنید.

خیلی افراد اطراف معبد جوخانگ به خاطر زیاد بودن دفعات سجده‌شان، از یک تشک استفاده می‌کنند و گاهی زانوهای خود را می‌پوشانند تا آسیب نبیند.

بازدید از معبد جوخانگ که تمام شد به سراغ خیابان بارخور  (Barkhor St.)می‌رویم. این خیابان دور تا دور معبد جوخانگ است و خیابان محبوب تبتی‌هاست. بارخور به عنوان سمبل لهاسا، یکی از مکان‌هاییست که حتما باید ببنید. این خیابان خیلی پهن نیست و اما گردشگران بسیاری ساعت‌ها وقت خود را در آن می‌گذرانند. مغازه‌های بسیاری اطراف خیابان است و دکه‌های دستفروشان هم در دور و اطراف این خیابان به‌چشم می‌خورد.

یادگاری‌های زیادی می‌توانید از بارخور بخرید که تا همیشه شما را به یاد تبت بیندازد.

یکی از آن‌ها لباس‌های محلی تبتی به اسم چوبا است. استوانه‌های چرخان برای عبادت را نیز می‌توانید از همین خیابان بخرید. حتما تانگکا هم بخرید. تانگکا یک نقاشی سنتی در تبت است که در اکثر صومعه‌ها و معابد به چشم می‌خورد. مغازه‌داران تبتی رسم جالبی دارند، آن‌ها به اولین مشتریان و آخرین خریداران قیمت‌های خیلی خوبی پیشنهاد می‌کنند. این را هم بدانید که یک کالا در میان دست‌فروش‌های خیابان باخور، ممکن  است با قیمت‌های مختلفی معامله شود پس بهتر است قبل از خرید از چند تا مغازه بپرسید. در مجموع بارخور خیابانی است با حال و هوای مذهبی که در آن یک دنیا نمادهای عجیب وو غریب از نقاط مختلف دنیا مثل هند، نپال و خود تبت خواهیدیافت. به چشمان‌تان اعتماد کنید، هر آن‌چه می‌بینید واقعیت دارد. در پایان به شما توصیه می‌کنیم که تا دیروقت دراین خیابان نمانید، احتمال دارد راه‌تان را در شلوغی بارخور گم کنید.

 یک سوغات خوب برای دوستان‌تان، این گردنبندهای تبتی است.

روز پنجم: جای خالی دالای‌لاما!

امروز به یکی از شگفتی‌های معماری در تبت سر می‌زنیم. وقتِ بازدید از پوتالا پالاس رسیده. این قصر همچون پرنده‌ای بر روی یک صخره قرار گرفته است. این صخره بلندترین نقطه‌ی لهاساست. برای قرن‌ها سقف طلایی رنگ این کاخ نمادی بود برای خوش‌آمدگویی به مسافران و نشانه‌ای برای پایان گرفتن سفرهای بسیار. برخلاف معبد جوخانگ که شلوغ است و عبادت‌کنندگان دورتا دور آن مشغول راز و نیاز هستند، کاخ پوتالا یک مکان خلوت است و جسمی بی‌روح از پوتالا باقی مانده‌است. شاید سکوت پوتالا شما را اندوهگین کند اما حقیقت این است که دیگر روحی در کالبد پوتالا نیست؛ اتاق دالای‌لاما همانطورر دست‌نخورده باقی مانده‌است، رنگ‌های داخل اتاق شاد و چشم‌نوازند. در میان این رنگ‌ها جای خالی دالای‌لاما واقعا به چشم می‌آید. امروزه این کاخ شکل موزه به خود گرفته‌است. امیدواریم از تماشای پوتالا لذت ببرید.

رنگ‌های داخل اتاق شاد و چشم‌نوازند؛ در میان این رنگ‌ها جای خالی دالای‌لاما واقعا به چشم می‌آید.

از بودن در حیاط پوتالاپالاس لذت ببرید.

اگر بازدیدتان از پوتالا تمام شد و وقت داشتید، می‌توانید به معبد کوچک لوخانگ (Lukhang) سری بزنید. این معبد در جزیره‌ای کوچک در میان رودخانه‌ای پشت پوتالا قرار گرفته‌است. نقاشی‌های روی دیوار این معبد بسیار اسرارآمیز هستند. این نقاشی‌ها رموز تمرین‌ها و فعالیت‌های دالای‌لاماها را در زمان‌های مختلف فاش می‌کنند. موقع تماشا به رنگ و طرح لباس‌ها دقت کنید. این نقاشی‌ها متعلق به قرن هجدهم هستند و طبقه‌های دوم و سوم معبد می‌توانید آنها را ببینید. احتمالا برای تماشای این معبد بایستی با خود چراغ‌قوه ببرید چون داخل آن تاریک است و فاقد روشنایی. متاسفانه طبقه‌ی سوم از سال 20166 بسته شده اما هر زمان ممکن است این طبقه را نیز برای بازدید عموم باز کنند.

معبد لوخانگ، کوچک اما با صفا و سرارآمیز است.

پس از بازدید از پوتالاپالاس، مقصد بعدی‌مان تماشای صومعه سِرا (Sera Monastery) خواهد بود. در حومه‌ی شمالی شهر لهاسا و در پایین تپه‌های تاتیپو (Tatipu) یکی از سه صومعه بسیار زیبای شهر لهاسا را خواهیددید.  این معبد متعلق به فرقه کلاه زردهای بودایی است.  این صومعه باشکوه مساحتش حدود 114000 مترمربع است. جالب است بدانید که نوشته‌های این معبد را با پودر طلا نوشته‌اند. لباس‌هایی با پارچه‌های معطر و دیوارهایی نقاشی شده را می‌توانید در صومعه سرا بیابید. نام‌ سه بخش اصلی این ساختمان سرای کوکن (Coqen)، ژاچانگ و کامچون است. سرای کوکن شامل 55 عبادت‌گاه کوچک است و در چهار طبقه بنا شده. ژاچانگ مانند دانشگاه یا کالج لاماها بوده است و کامچون خوابگاهی برای مانک‌ها و شاگردان بودایی به حساب می‌آمده. هر سال در 27 دسامبر فستیوالی در معبد سِرا برگزار می‌شود و در این مراسم دالای‌لاما برای بودا دعا کرده و طلب قدرت و برکت برای سایرر بودایی‌ها می‌کند. اگر تاریخ سفرتان با انجام این مراسم یکی بود حتما به تماشا بروید. احتمالا دو ساعتی را در معبد سرا خواهید بود و سپس می‌توانید به هتل بازگردید.

 جالب است بدانید که نوشته‌های این معبد را با پودر طلا نوشته‌اند.

روز ششم: شیگاتسه و گیانتسی

گیانتسی(Gyantse) شهری است که در روز ششم سفرمان به آنجا می‌رویم. این شهر از نظر تاریخی و تجاری در زمان‌های قدیم  و در فلات هیمالیا بسیار با اهمیت بوده. زمانی گیانتسی سومین شهر تبت به حساب می‌آمد اما اکنون این‌طور نیست. یکی از یدنی‌های گیانتسی، کوم‌بوم(Kumbum) است. این صومعه بسیار تماشایی است. علی‌رغم کوچک بودن این شهر علاوه بر صومعه و معبد در گیانتسی، جاذبه‌های بسیار دیگری هم وجود دارد. رستوران‌ها و هتل‌های گیانتسی وضعیت مطلوبی دارند و می‌توانید پس از گشت شهری خستگی‌تان را در هتل به در کنید یا در رستورانی تمیز و خوب یک غذای دلچسبب بخورید.

چشمان بودا در کومبوم به دنبال شما خواهدبود.

مجسمه‌ای که در کومبوم بسیار جلب توجه می‌کند.

نکته‌ی جالب کوهنوردی در تبت این است که شما لازم نیست برای بالا رفتن از ارتفاعی معادل 3000، 4000 یا حتی 5000 متر و بیشتر از آن کوه‌پیمایی انجام دهید! به راحتی سوار ماشین شده و می‌توانید از طریق یک جاده هموار با یک شیب ملایم به نوک قله برسید. گردنه‌های کامبا و کورا هم دقیقا جزو همین نقاط در تبت هستند. در کنار کوه کامبا می‌توانید از چشم‌انداز زیبای دریاچه یامدراک (Yamdrok) لذت ببرید. در ارتفاع 48522 متری بنشینید و کوه‌پیمایی با ماشین را تجربه کنید!

در تبت می‌توانید در ارتفاع 4800 متری پاهایتان را روی هم بیندازید و به تماشای دریاچه بنشینید.

به طرف شیگاتسه (Xigatse) حرکت می‌کنیم. شیگاتسه دومین شهر بزرگ منطقه‌ی خودمختار تبت است. ارتفاع این شهر 3800 متراست. شما هم‌چنان در نوک یک قله بلند قدم می‌زنید بدون این‌که شیب بلندی را احساس کنید. البته احتمال بروز علائم ناشی از ارتفاع‌زدگی مثل سرگیجه، تنگی نفس و... برایتان وجود دارد. بهتر است از کپسول اکسیژن استفاده کرده و به راهنمایی‌هایی لیدر خود خوب گوش کنید.

روز هفتم: پانچن‌لامایی که دزدیده‌شد

صبح در شیگاتسه و در ارتفاع 3800 متری از خواب بیدار خواهیم‌شد. صومعه تاشیل‌هونپو(Tashilhumpu Monastery) نام صومعه‌ای است که در روز هفتم به سراغ بازدید از آن خواهیم‌رفت. تاشیل‌هونپو یکی از معدود صومعه‌هایی است که در پی جنگ‌، ناآرامی‌ها و انقلاب‌های فرهنگی در دوره‌های مختلفِ تاریخِ تبت، سالم مانده است. گشت و گذار در کوچه‌های اطراف صومعه و قدم زدن بر روی سنگفرش‌های دور معبد لذت‌بخش است. حدود 70هزار مترمربع مساحت این صومعه است که مساحت کمی نیست. این را بدانید که شما در حال تماشای یکی از اصلی‌ترین مراکز مذهبی تبت در حال حاضر هستید. ازز همان لحظه‌ای که ورود به معبد با فضای بسیار خوبی روبه‌رو می‌شوید. ساختمان‌هایی با گنبدهای طلایی رنگ که خودشان به رنگ سرخ هستند بیش از هر چیز جلب توجه می‌کند. یکی از مجسمه‌های بلند بودا در این صومعه قرار گرفته، این مجسمه برنزی حدود 22 متر ارتفاع دارد. در حین بازدید از طبقات مختلف عکس‌هایی از پانچن لاماهای نهم، دهم و یازدهم را خواهیددید. پانچن لاماها در فرآیند انتخاب دالای‌لاما نقش دارند. در واقع پانچن‌لاماها کاندیدی برای جایگزینی هر دالای‌لاما بعد از مرگش هستند. دولت چین، آخرین پانچن‌لاما را که به عنوان جایگزین دالای‌لامای چهاردهم انتخاب شده بود را می‌دزدد. این پانچن لاماا فقط  66 سال داشته زمانی که دزدیده می‌شود و اکنون هیچ خبری از او و خانواده‌اش نیست. پس از بازدید از صومعه برای خرید به طرف بازار محلی شیگاتسه خواهیم‌رفت. دراینجا می‌توانید یادگاری و سوغات بخرید.

روز هشتم: پیش به سوی تینگری

از شیگاتسه به طرف تینگری(Tingri)خواهیم‌رفت. اقامت‌مان در کنار منظره باشکوه اورست است. تماشای طلوع و غروب خورشید در کنار اورست لحظاتی به یادماندنی خواهندبود. در این شهر اگر هوا مناسب و صاف باشد می‌توانید قله چو اویو، ششمین قله‌ی بلند دنیا را هم ببینید. نام این قله به معنی "الهه فیروزه" است. در تینگری وضعیت هتل‌ها چندان مطلوب نیست. کلا در تبت نباید توقع هتل‌هایی با امکانات فوق‌العاده مطلوب داشته باشید. بهتر است همچنان دوش نگیرید تا به خاطر شرایط آب و هوایی سرما نخورید. مردمان تبت هم خیلی کم از حمام استفاه می‌کنند.

گردشگران تینگری را برای چشم‌انداز زیبای قله‌هایش دوست دارند

امکانات در تینگری با دیگر شهرهای تبت مثل لهاسا و گیانتسی قابل مقایسه نیست. برای غذا بیشتر گوشتِ یاک وجوددارد. یاک نوعی گاو است که گوشت بسیار چربی دارد. اگر هوس چایی کردید می‌توانید چایی تبتی بخورید که رنگش سفید و طعمش خیلی با آن‌چه که از طعم چایی ایرانی در ذهن دارید متفاوت است. چای‌های تبتی علاوه بر رنگ سفیدشان، شور و چرب هستند. اگر گمان می‌کنید خوردن غذاها و نوشیدنی‌های تبتی برایتان دشوار است، حتما با خود چای کیسه‌ای و غذای کنسروی ببرید.

رستورانی در تینگری که امیدواریم سری به آن بزنید.

روز نهم: وقت تماشای اورست است!

از تینگری به رونبوک (Ronbuk) خواهیم‌رفت. می‌توانید در مهمانخانه صومعه‌ی رونبوک بمانید. از رونبوک هم به طرف بیس کمپ اورست EBC حرکت می‌کنیم. اورست از دور مانند هرمی سپیدپوش خودنمایی می‌کند و بلندترین قله‌‌ی هیمالیا است. در بیس کمپ اورست استراحت خواهیدکرد و در چند قدمی قله از تماشای آن لذت خواهیدبرد.

بیس کمپ اورست که می‌توانید با اقامت در آن در چند قدمی اورست باشید.

روز دهم: ارتفاع کاهش می‌یابد

صبح روز دهم به طرف ژانگ‌مو حرکت خواهیم‌کرد. این شهر در فاصله‌ای حدود 800 کیلومتر از لهاسا قرار گرفته‌است و از جنوب با نپال مرز مشترک دارد. فقط کافیست از این‌جا 60 کیلومتر رانندگی کنید تا به کاتماندو در نپال برسید. به خاطر ارتفاع 2000 متری از سطح دریا و وجود آب‌وهوای نسبتا گرمسیری، گردشگران در این منطقه می‌توانند از وجود هوایی ملایم و مرطوب لذت ببرند. برخلاف آب‌وهوای دیگر مناطق تبت که سرد و خشک است، شرایط آب و هوایی ژانگ‌مو بسیار متفاوت است.

در ژانگ‌مو می‌توانید آثار توسعه تجاری و حرکت به سمت زندگی شهرنشینی و مدرنیته را ببینید.

در ژانگ‌مو می‌توانید آثار توسعه تجاری و حرکت به سمت زندگی شهرنشینی و مدرنیته را ببینید. این‌جا دفاتر بازرگانی، شرکت‌ها، مدارس، ساختمان‌های بلند و هتل‌های مختلف را خواهیدیافت. امکان تبدیل ارز هم در ژانگ‌مو دارید. بانک‌های چینی این کار را برایتان انجام خواهندداد. وضعیت هتل‌های ژانگ‌مو هم طوریست که می‌توانید دوش بگیرید و بعد از یک سفر طولانی استراحت خوبی داشته‌باشید. در ژانگ‌مو هم فرصت تماشای قله "چواویو" را دارید، همچنین به تماشای منظره‌ی گردنه لولانگ می‌نشینیم. لولانگ جنگل‌های تماشایی و دره‌ای دارد که به اژدهای پادشاه مشهور است. گردشگران معتقدند این‌جا را که ببینید دلتنگی خانه را فراموش می‌کنید. در تابستان کل منطقه از گل پوشیده می‌شود.

هر مسافری که پایش به لولانگ می‌رسد، دلتنگی خانه را فراموش می‌کند.

چشم‌انداز قله چواویو در ژانگ‌مو را از دست ندهید.

روز یازدهم: فرصت خرید از بازارهای کاتماندو را از دست ندهید

پس از گذراندن یک روز در ژانگ‌مو و لذت بردن از تماشای مناظر این منطقه‌ی تماشایی، وقت آن رسیده که به کاتماندو، پایتخت نپال بازگردیم. به همانجایی برمی‌گردیم که سفرمان را آغاز کرده بودیم. پس از رسیدن به کاتماندو به تماشای مغازه‌هایی که برندهای معروف کوهنوردی را می‌فروشند، خواهیم‌رفت. شب‌هنگام در کاتماندو هستیم و در هتل اقامت داریم. خود را برای بازگشت به وطن آماده و وسایل‌تان را جمع و جور کنید. اگر می‌خواهید خرید کنید و سری به بازار بزنید، بازارهای کاتماندو آخرین فرصت برای شماست. در نهایت شب خوبی داشته‌باشید.

روز دوازدهم: خداحافظی

با کوله باری از خاطرات خوش از سفری باز می‌گردیم که کمتر کسی آن را تجربه کرده. تبت مانند هیچ‌جایی روی زمین نیست الا خودش. هنگام بازگشت وقتی خاطرات‌تان مثل خوردن گوشت یاک، تماشای قله‌ی اورست از نزدیک‌ترین فاصله و شگفتی‌های عابدان صومعه جوخانگ را با دوستان‌تان در میان بگذارید، شگفت‌زده‌شان خواهید کرد چون کمتر کسی تبت را دیده و قادر به تصور آن است.

لطفا توجه کنید که این یک برنامه عمومی برای تور تبت است و احتمال دارد برنامه‌های آن با تور انتخابی شما متفاوت باشد. برای کسب اطلاعات دقیق سفر خود بخش برنامه‌ی سفر همان تور را مطالعه کنید.

تور نپال