گزارش تور آخر سال لیدرها و کارکنان دالاهو در دریاچه ارواح

قصه سفر ما از 4:30 صبح روز جمعه آغاز شد. تک‌تک بچه‌ها پر انرژی و وقت‌شناس سر قرار حاضر شدند. از خواب خبری نبود و همکاران با روحیه شاد و پر شور خود معاشرت‌ها را آغاز کردند. حوالی ساعت 9 صبح بود که به رستوران رسیدیم. پس از صرف صبحانه‌ای دلچسب وقت معارفه رسید تا اعضای خانواده دالاهو از قدیمی‌ترین عضو تا جوان‌ترین با هم‌دیگر آشنا شوند.

به مسیرمان ادامه دادیم. در بین راه لیدرها ساعتی را به تبادل تجربیات و خاطرات خود از سفرها گذراندند؛ از حوادث و بحران‌های پیش‌آمده و نحوه مدیریت آن‌ها گفتند. گه‌گاهی نیز با چاشنی شوخ‌طبعی‌شان فضا را پر از خنده و شادی کردند. به دلیل صعب‌العبور بودن مسیر دریاچه ارواح، اتوبوس‌ها را با مینی‌بوس تعویض کردیم. حوالی ظهر به ابتدای مسیر پیاده‌روی دریاچه ارواح رسیدیم. هوای مه‌آلود و شاخه‌های درهم تنیده درختان، بر وهم‌انگیزی منطقه‌ جنگلی افزوده و لذت پیاده‌روی در این فضا دو چندان شده بود.

در میان ما زوجی همراهی‌مان می‌کردند که خالق رسم زیبایی برای عشق‌شان شدند. آن‌ها که هر دو از راهنمایان گردشگری و عاشقان طبیعت‌اند، به ‌جای گذاشتن قیمت و تبادل مادیات برای عشق‌شان، در هر سفری نهالی را از اقلیم همان منطقه با هم دیگر می‌کارند. این سفر مسبب این شد که ما در کاشت اولین درخت‌شان با آن‌ها همراه باشیم.

 پس از پیاده‌روی کوتاهی سرانجام به دریاچه ارواح رسیدیم. گروهی شروع به پهن کردن زیراندازها نمودند. چند نفری مشغول روشن کردن آتش شدند. هرکسی غذای خود را به وسط آورد و همکاران در فضای دوستانه ناهار خوردند. بعد از ناهار هرکس بر اساس علاقه خود به گوشه‌ای رفت. برخی دور آتش جمع شدند؛ برخی به عکاسی پرداختند؛ گروهی در کنار دریاچه به صدای پرنده‌ها گوش سپردند؛ برخی دیگر به معاشرت با یکدیگر و خنده و شادی پرداختند.

هر آغازی پایانی دارد و این سفر نیز مانند تمام سفرها به انتها رسید و سوغاتی آن زدودن خستگی یک‌سال کاری از وجود تک‌تک کارکنان دالاهو بود.