کمپ زدن در برف

اگر در زمستان قصد سفر به نواحی سردسیر را دارید، همراه داشتن تجهیزات و وسایل مهمی چون آب نوشیدنی، غذا، شکلات و خشکبار، لباس گرم، کیسه خواب، گاز پیک نیک و کبریت را فراموش نکنید.

در شرایطی که هوا به سرعت عوض می‌شود و درجه حرارت هم نزدیک صفر و برف هم کم است و نیز در برنامه‌های کوتاه مدت و یا شرایطی که باید کمپ را سریع برپا کرد، مطمئناً چادر بهترین وسیله است. در وسط  روز و زمانی که خورشید در پشت ابرها پنهان است، حرارت درون چادر می‌تواند 22 تا 28 درجه گرمتر از هوای بیرون باشد. تحت این شرایط می‌توان لباس و کیسه خواب خیس را خشک کرد. پناهگاه‌هایی که از برف درست می‌شوند، مثل غار برفی و ایگلو جهت برپا شدن به زمان بیشتر و مهارت و تلاش احتیاج دارند، اما از طرفی قوی‌تر، جادارتر و حتی در هوای خیلی سرد هم گرم هستند.

برپایی چادر در زمستان:

محل برپایی چادر را به دور از نقاط خطرناکی مانند شکاف یخی، مسیر بهمن و یا نقاب‌ها انتخاب کنید. شکل وزش باد را در منطقه بررسی کنید اگر برف مانند سنگ سخت است و یا در سطح زمین شکل‌هایی از برف درست شده است، به معنی بادخیز بودن منطقه است.

اما اگر منطقه حاوی برف پودری یا شل است به منزله آن است که منطقه از باد در امان است و یا برف‌های جمع شده توسط  باد به آنجا آورده شده‌اند. یک منطقه گود در برف پودری، می‌تواند پناهگاه خوبی از دست باد باشد ولی شاید مجبور باشید که برف روی چادر را مرتباً پاک نمایید. محل انتخابی حتی المقدور مسطح باشد.

منطقه‌ای که چادر روی آن قرار خواهد گرفت را کاملا برف کوبی کنید تا سطح منطقه بتواند وزن چادر و متعلقات را تحمل کند و بتوانید بندهای چادر را در برف بکوبید. صاف کردن و مسطح ساختن محوطه زیر چادر از لیزخوردن افراد در طول شب جلوگیری می‌کند و بدین وسیله از نقاط برجسته و قلنبه سطح زمین خلاص می شوید. اهمیت این نکته زمانی است که تصمیم داشته باشید چند شبی را در آن محل بسر ببرید. چراکه برف زیر چادر بعد از شب اول مانند سنگ سفت می شود و هر برجستگی در سطح آن به صورت یخ زده در می آید.

یک بیل با صفحه‌ای چهار گوش برای تسطیح محل  چادر وسیله خوبی است. کوبیدن برف منطقه با «کفش‌های برف» باعث فشرده شدن سطح برف می‌شود. اسکی نیز وسیله خوبی برای صاف کردن است. اگر سطح زیر چادر کمی شیب‌دار است، طوری بخوابید که سر شما در بالای شیب باشد.

بعد از برپا کردن چادر، حفره‌ای به عمق 30سانتی متر در جلوی چادر ایجاد کنید. افراد می توانند هنگام بستن یا باز کردن گتر و در آوردن کفش های خود، راحت در چادر بنشینند و پاهای خود را در این گودال قرار دهند.وسایل پخت و پز و اجاق آشپزی را هم در آن طرف این گودال قرار دهید.

در هوای توفانی این گودال محل خوبی برای برای محافظت چراغ از شر باد است و به کوهنوردان اجازه می دهد که هنگامی که در کیسه خواب خود هستند، کمی به جلو بخزند و آشپزی خود را انجام دهند. دالان ورودی چادر را می توان روی این گودال برقرار کرد. اگر چادر در معرض باد است، دور آن دیوار هایی از برف ایجاد کنید.

این دیوار (که باید بین 1 تا 2 متر باشد) را در هر نقطه‌ای در پیرامون چادر می‌توانید درست کنید تا جلوی برخورد باد به چادر را بگیرد. هرچه قدر دیوار بلندتر باشد، باید آن را دورتر از چادر درست کرد. مثلاً یک دیوار یک متری باید یک متر هم از چادر فاصله داشته باشد. این کار به این دلیل صورت می‌گیرد که باد در قسمت پناهگاه دیوار، برف زیادی را انبار خواهد کرد و این منطقه خیلی سریع پرخواهد شد. ساده‌ترین و سریع‌ترین راه برپا کردن دیوار، کندن بلوک‌های برفی با استفاده از اره برفی و یا قسمت نوک بیل و قرار دادن آنها روی هم هست.

در زمان توفان باید هر چند وقتی سقف چادر را از برف پاک کرد. در اغلب توفان‌ها مسئله مهم برفی که از آسمان می‌بارد نیست، بلکه برفی است که توسط باد آورده می‌شود. در قسمت پناهگاه دیوار و چادر، باد برف زیادی را جمع خواهد کرد.در چادری که حتی تا نیمه در برف فرورفته است، خطر خفگی وجود دارد، مخصوصا که درون آن پخت و پز هم در جریان باشد.

علاوه بر این، جمع شدن برف زیاد روی چادر می‌تواند باعث شکسته شدن تیرک‌ها و یا فروریختن کل چادر بشود. بطور منظم سعی کنید که برف جمع شده روی دیوارهای چادر را بتکانید و با بیل برف‌هایی که در قسمت تماس پوش دوم با برف هستند را پاک کنید تا هوا بتواند بین پوش بیرونی و چادر در جریان باشد. دقت کنید که به هنگام برف روبی، با صفحه بیل خود چادر را پاره نکنید. وزن زیاد برف می تواند باعث پاره شدن پوش نایلونی چادر شود.

منبع: سایت طبیعت و توریسم ایران