لائوس، آرامشی به سبک بودا

تور ایندوچاینا

درباره لائوس، پایتخت و شهرهای آن

پایتخت لائوس شهر وینتیان است. پایتخت لائوس یکی از شهرهای مهم و تماشایی این کشور در سفر به آن محسوب می‌شود. از آنجایی که لائوس به همراه دو کشور دیگر در منطقه‌ای تحت تاثیر فرهنگ هندی و چینی قرار گرفته، در اصطلاح به کشورهای این منطقه ایندوچاینا می‌گویند. از جمله شهرهای مهم لائوس می‌توان به پاکسه، لوانگ پرابانگ و ساوان ناکت اشاره کرد. رواج اصطلاح ایندوچاینا هم به فرانسوی‌ها برمی‌گردد و دورانی که بر سه کشور لائوس، کامبوج و ویتنام مسلط بودند.

لائوس کشوری محصور در خشکی است. زبان رسمی این کشور لائو و واحد پول لائوس، کیپ نام دارد. جمعیت کشور لائوس در سال 2017 کمی کمتر از 7 میلیون نفر بوده. لائوس از شمال‌غربی با میانمار و کشور چین، از شرق با کشور ویتنام، از جنوب با کشور کامبوج و از غرب با تایلند هم‌مرز است. ۵۵ درصد از مردم آن از قوم لائو، ۱۱ درصد از قوم خمو، ۸ درصد از تیره همونگ و ۲۶ درصد بقیه از صد گروه قومی مختلف هستند.

کشور لائوس که با نام جمهوری دموکراتیک خلق شناخته می‌شود، در حالی که یکی از فقیرترین کشورهای جنوب شرق آسیا است، درعین‌حال یکی از جذاب‌ترین آن‌ها نیز هست. لائوس کشوری کوهستانی است که جنگل‌های سرسبز استوایی سراسر آن را پوشانده و معابد زیبا میزبانان گردشگران و طبیعت گردانی است که به این کشور سفر می‌کنند.

لائوس یکی از چند کشور کمونیستی در جهان است و تا سال 1988 گردشگران اجازه ورود به این کشور را نداشتند، اما امروزه امکان سفر به سراسر لائوس به‌صورت گروهی و انفرادی، بدون هیچ مشکلی وجود دارد. در حال حاضر این کشور در تلاش است تا مسافران بیشتری را به سمت خود جذب کند و جایگاه خود را به‌عنوان یک کشور توریست پذیر ارتقا دهد. 

شما برای اینکه بتوانید به این کشور سفر کنید باید از فرودگاه ایراژیا در مالزی یا فرودگاه بانکوک استفاده کنید. برای ایرانی‌ها به‌محض ورود به فرودگاه وینتیان، ویزا در مقصد صادر خواهد شد. به همین دلیل اکثر کسانی که سفری به تایلند در همسایگی لائوس دارند می‌توانند به راحتی چند روزی از سفرشان را به تماشای لائوس و سفر به لائوس اختصاص دهند. 

شهرهای لائوس در کنار توسعه مدرن، همچنان بافت سنتی خود را به‌خوبی حفظ کرده‌اند. وینتیان که پایتخت لائوس است در عین شهر بودن، به یک روستای بزرگ شبیه است. زندگی به‌صورت آرام و بی‌دغدغه در این شهر در جریان است. روستاهای زیبا در لائوس، رودخانه‌های فراوان و پارک‌های ملی دست‌نخورده و بکر باعث جذب علاقه‌مندان به کوه‌پیمایی، قایقرانی و غارنوردی می‌شوند.

شهر لوانگ پرابانگ بعد از پایتخت لائوس، یکی دیگر از شهرهای مهم لائوس به حساب می‌آید. صومعه‌های زیبا، بازارهای رنگارنگ و معماری سنتی سبب شده لوانگ پرابانگ یکی از استان های لائوس بعد از پایتخت آن مقصد بعدی گردشگران باشد.  این شهر عنوان میراث ثبت‌شده در یونسکو را هم یدک می‌کشد(یونسکو، لوانگ پرابانگ را بهترین شهر باستانی جنوب شرق آسیا می‌داند). طبیعت‌‎گردان هم راهی دشت‌های اسرارآمیز، رودخانه‌های زیبا و کوه‌های سرسبز می‌شوند.

در چند کیلومتری شهر وینتیان، پایتخت لائوس، شما این شانس را دارید تا مجموعه‌ای از بوداهای بی‌نظیر سنگی را یکجا ببینید. این مکان به پارک بوداها معروف است که بنا به ادعای لائوسی‌ها، بزرگ‌ترین مجسمه‌ی بودای خوابیده در این پارک قرار دارد. مطمئنا اگر اهل عکاسی باشید بسیار از دیدن این مکان لذت خواهید برد.

لائوس کشوری ارزان و متعادل با غذاهای خوب و نزدیک به ذائقه ی ایرانی است. اگر اهل رستوران های بومی رفتن نباشید می توانید از رستوران های اروپایی و غذاهای خوب این رستوران‌ها استفاده کنید؛ رستوران‌های فرانسوی، ایتالیایی، نروژی و ….

گردشگری لائوس

«شورای گردشگری و تجارت اروپا» در سال 2013 کشور لائوس را به عنوان مقصد برتر گردشگری برگزید. این شورا با در نظر گرفتن فاکتورهای متفاوت از جمله هزینه‌ی پایین اقامت، سهولت در سفر، امنیت گردشگران، امکانات رفاهی ارائه شده، سهولت در دسترسی به جاذبه‌های تاریخی و فرهنگی، سهولت در سرمایه‌گذاری، حفاظت از محوطه‌های تاریخی و تاثیر صنعت گردشگری بر افزایش تولید ناخالص داخلی، لائوس را به عنوان مقصد برتر گردشگری گردشگران اروپایی در سال 2013 میلادی اعلام کرد.

معبد پا دت لوآنگ(Pha That Luang)

پا دت لوآنگ یکی از بزرگ‌ترین و باشکوه‌ترین معبدهای لائوس، واقع در وینتیان، از مهم ترین آثار تاریخی در لائوس محسوب می‌شود و در وهله اول گنبد طلایی این معبد چشمان هر بیننده‌ای را خیره کرده و فرصت مناسبی را برای علاقه‌مندان عکاسی فراهم می‌کند. این گنبد دارای چندین تراس با سطح‌های متفاوت به نمایندگی از مراحل مختلف روشنگری بودایی است. پایین‌ترین سطح نشان دهنده جهان مادی و بالاترین سطح نشان دهنده جهان نیستی است. پا دت لوآنگ در قرن 16 بر روی خرابه‌های یک معبد خمر ساخته شد. معبد توسط تهاجم سیامی در سال 1828 نابود شد و بعد توسط فرانسوی‌ها در سال 1931 بازسازی شد.

معبد سی موانگ(Si Muang)

معبدی بودایی سی موانگ در وینتیان -پایتخت لائوس- قرار داشته و در سال 1563 ساخته شده است. مجسمه شاه Sisavang Vong در مقابل Simuang قد علم کرده است. از داخل، معبد به طور عجیبی به دو اتاق تقسیم شده است.اتاق جلویی معبد، اتاقی است آرام و یک راهب در آن است و اتاق پشتی معبد، که محراب بزرگی در آن قرار دارد، مکانی است مملو از تصاویر بودا. افسانه‌ای وجود دارد که در زمان ساخت و ساز آن، در راه خدای معبد، زنان باردار را قربانی می‌کردند.

شهر ونگ وینگ(Vang Vieng) در لائوس

ونگ‌وینگ شهری توریستی در لائوس است. حدود 4 ساعت با وینتیان فاصله دارد. در اصل از قرن 14 زمانی که به عنوان موانگ‌سانگ شناخته می‌شد، مردم در آنجا ساکن بودند و نام فعلی آن هنگامی که لائوس مستعمره فرانسه بود به آن داده شد. ونگ‌وینگ به خاطر تپه‌های سنگ آهکی‌اش مشهور است. رودخانه‌ی نم سانگ در این منطقه واقع شده و بسیاری از فعالیت های گردشگری از جمله قایقرانی و تیوب سواری در اطراف رودخانه وجود دارد. ونگ‌وینگ مورد علاقه‌ی کوه‌نوردانی است که از فضای آرام و پیاده‌روی در تپه‌ها و کاوش در غارها لذت می‌بردند. روستاهای قبیله‌ای بسیاری از جمله «همونگ» در نزدیکی ونگ‌وینگ قرار دارند.

رودخانه مِکونگ

مِکونگ یکی از رودخانه‌های بزرگ جهان است که در جنوب شرق آسیا قرار دارد. مکونگ دوازدهمین رود طویل در جهان و هفتمین در آسیا است. درازای این رودخانه ۴٬۳۵۰ کیلومتر برآورد شده و حوضه آبخیر آن ۷۹۵٬۰۰۰ کیلومتر مربع است که سالانه 457 کیلومتر مکعب آب را تامین می کند.

این رودخانه منبع سیراب کردن مزارع و دشت های کشور تایلند، لائوس، ویتنام و کامبوج نیز هست. این رودخانه از اهمیت ویژه‌ای برای کشورهای یاد شده برخوردار است. با توجه به منطقه جغرافیایی این رودخانه و بارش‌های فراوان منطقه، میزان تغییرات جریان آب در این رودخانه بسیار متغیر است که خود باعث شده تا خطرات زیادی را برای کشورهای سر راه خود ایجاد کند.

 غار تام فو خام(Tham Phukham)

تام‌فو‌خام نام  غاری در شمال غرب ونگ وینگ است (دقیقا در شمال شرقی روستای قیش بان سدیم). نام این غار از «مرداب آبی» کنار آن برداشته شده است که آبی به رنگ سبز-آبی دارد. این غار توسط مردم محلی مورد احترام بوده و شامل تصاویری از بودا است. یکی از بزرگ‌ترین سازه‌ی برنزی خمیده بودا در این غار است. مرداب پایین غار نیز، چشم‌انداز زیبایی به منطقه داده و محیط مناسبی برای شنا کردن گردشگران و بازدیدکنندگان غار فراهم آورده است.

آبشار کوانگ سی(Kuang Si)

آبشار کوانگ سی، آبشاری سه لایه است که در 29 کیلومتری جنوب Luang Prabang قرار دارد. این آبشارها پتانسیل بالایی برای جذب گردشگران دارند. این آبشار از سرازیر شدن آب از بالای یک تپه شیب‌دار آغاز می‌شود. آب جمع شده در استخر های متعدد، به رنگ آبی فیروزه‌ای است. بیشتر حوضچه‌های آن برای شنا باز است (اگرچه یکی از این استخرها به علت مقدس بودن، همیشه بسته است).

 دشت کوزه‌ها در لائوس (Plain Of Jars)

دشت کوزه‌ها منطقه‌ای بزرگ در شهر فونساوان (Phonsavan) است. در این دشت کوزه‌های بزرگی با منشا ناشناخته و مرموزی در اطراف پراکنده شده است. این کوزه‌های سنگی به شکل خوشه ظاهر شده‌اند و از یک یا چند صد کوزه تشکیل شده‌اند. کوزه‌ها دارای ارتفاع و قطری بین 1 و 3 متر هستند و همگی از سنگ تراشیده شده‌اند. تنها یک کوزه بدست انسان حجاری شده است. تحقیقات از دشت کوزه نشان می‌دهد که این کوزه‌ها با شیوه‌های دفن ماقبل تاریخ در ارتباط است. به گفته کارشناسان عمر کوزه‌های ساخته‌شده در این منطقه به 3 هزار سال قبل بر می‌گردد و بلندترین کوزه 7/2 متر ارتفاع دارد. کارشناسان معتقدند که چیدمان این کوزه‌ها بر اساس صور فلکی در نظر گرفته شده است و به صورت تصادفی در این دشت قرار نگرفته‌اند.