کتاب سفر - مردی در تبعید ابدی

ابتدای رمان و سطر اول کتاب با مکالمه فاطمه همسر ملاصدرا  آغاز می‌شود:                                                                                

آقا! خسته‌ایم و بیمار. تن دختر نو رسیده‌ام در تب می‌سوزد.
 شکایت نمی‌کنم و تا این لحظه می‌دانید. که گله نیز نکرده‌ام. با شما بودن، چون شما صبور بودن را می‌طلبد. اما به خاطرتان می‌آورم که ماه‌ها است آواره‌ایم آقا! از هیچ سکونت‌گاهی راهی نیست؛ که اگر باشد هم مسدودش کرده‌اند. مگر شما، آقا چه گفته‌اید و چه کرده‌اید که دشمناتان به چنین عذابی مهمان‌تان کرده‌اند؟

مردی که همیشه در تبعید بود.