سفره هزاران ساله میمند

معروف‌ترین غذای می‌‌مند، قرمه گوشت است و به این ترتیب تهیه می‌شود که در تابستان، گوسفندی را سر می‌بُرند و با همه امعا و احشایش داخل پوست گوسفتد یا خیک می‌ریزند و آویزان می‌کنند.

هنگام طلوع خورشید گوشت را خرد و به اصطلاح قیمه قیمه می‌کنند و در ظرفی روی آتش می‌گذارند تا چربی کاملا آب شده و به خورد گوشت برود. وقتی به تدریج آب قرمه بخار شد، قرمه آماده است. آن را داخل شکمبه گوسفند می‌ریزند و در جای سردی نگهداری می‌کنند تا برای زمستان از آن استفاده کنند.

قرمه هم به شکل خوراکی مستقل با نان تابه خورده می‌شود هم برای تهیه خوراک‌های دیگر استفاده می‌شود.

قاتق بنه یا سیر بنه یا سیراب هم دیگر خوراکی مخصوص میمند است. بنه درختی بومی میمند است با میوه‌هایی از خانواده پسته، میوه آن را پس از شستن در آفتاب خشک و بعد خرد می‌کنند و داخل تغار می ریزند و آنقدر آن را چنگ می‌زنند تا روغن آن خارج شوند، بعد آب به آن اضافه کرده و با شیر گرم و پیاز به شکل ترید می‌خورند.

از دیگر غذاهای میمند، گوشت و بادمجو (خورش بادمجان)، اوکله (کله پاچه)، گوشت و کلم (خورش کلم)، قیکه نخود (خورش قیمه)، آش دوغ، آش الوک، آش بنه، پلو سوزی (سبزی پلو)، آش زرد (شله زرد)، خاکه پیاز (املت پیاز)، کاتلیت (کتلت)، کودو ییتیمو (یتیمچه کدو)، تو کمی مرخ خورده ناردونه (مرغ شکم پر با انار خشک)، خورش آلو (تاس کباب سیب زمینی) و کال جوش است.

این خوراک‌های محلی اکثرا همراه با نان خورده می‌شوند. نان‌های میمند شامل نان تابه، نان کرنو، کماج و... است.

مردم میمند بی‌نهایت مهمان‌دوست و بی‌ریا هستند. مطمئنا اگر هنگام غذا شهر را بازدید کنید شما را به صرف یک وعده غذا دعوت می‌کنند.

از آنجا که این مردم از لحاظ اقتصادی خیلی قوی نیستند، شما به عنوان توریست می‌توانید در ازای لطفی که شامل حال‌تان می‌شود مبلغی را پیشنهاد کنید. رستوران سنتی یا سفره سرای سنتی میمند نیز در فضایی متاثر از کل روستا در دل کوه با وسایلی متناسب فضای روستا، میزهای سنگی با پایه های چوبی گزینه خوبی برای صرف غذاست.

منبع:خبرگزاری میراث فرهنگی