گرجستان، کشوری با جاذبه‌های بی‌نظیر

تور گرجستان

اطلاعاتی درباره گرجستان

در سال 1783 گرجستان با امضای عهدنامه گرجیوسک تحت‌الحمایه روسیه شد. گرجستان در سال 1918 اعلام استقلال کرد اما ارتش سرخ شوروی، در سال 1921، به گرجستان یورش برد و به مدت هفتاد سال گرجستان یکی از جمهوری‌های شوروی بود تا اینکه در سال 1991 توانست مستقل شود.

این کشور در زمان باستان با نام ایبریا شناخته می‌شده است و امروزه در اکثر زبان‌ها با اشکال گوناگون واژهٔ یونانی Georgia (به معنای کشاورزی) شناخته می‌شود. اکثر مردم گرجستان (حدود 70%) مسیحی و پیرو کلیسای ارتدکس گرجی هستند. بعد از ارتدکس‌های گرجی، اسلام در گرجستان به‌عنوان بزرگ‌ترین اقلیت دینی این کشور محسوب می‌شود. جمعیت مسلمانان را آذربایجانی‌های گرجستان و دیگر اقوام ساکن در این کشور از جمله آجاریا تشکیل می‌دهند. نقطهٔ اوج تاریخ ارتباط گرجستان و ایران، دوران صفویه بوده است.

آن‌ها به زبان گرجی سخن می‌گویند که زبان رسمی است و با الفبای گرجی نوشته می‌شود که یکی از چهارده الفبای موجود در جهان است.

جغرافیا

گرجستان، ایالتی است در ناحیه قفقاز-اوراسیا که بین دریای خزر و دریای سیاه قرار گرفته است. این کشور که در خط اتصال اروپای شرقی و آسیای غربی واقع شده است، از طریق دریای سیاه با غرب، از طریق روسیه با شمال، از طریق ترکیه و ارمنستان با جنوب و از طریق آذربایجان با شرق، هم مرز است. این سرزمین، قلمرویی به‌اندازه 69700 کیلومترمربع را پوشش می‌دهد و جمعیت آن حدود 4980 میلیون نفر است. تاریخچه آن را می‌توان به قلمروهای کهن کولچیس و ایبری ارتباط داد و این کشور از اولین کشورهایی بود که در قرن چهارم به مسیحیت روی آورد.

سراسر خطوط مرزی گرجستان و روسیه، منطبق بر آب فشان رشته‌کوه‌های قفقاز کبیر است. مساحت آن ۶۹٬۷۰۰ کیلومترمربع و اندکی بزرگ‌تر از سری‌لانکا و کوچک‌تر از سیرالئون است.

گردشگری

گردشگری یکی از بخش‌های مهم این سرزمین است که نقش مهمی در اقتصاد دارد. این بخش مهم در طی دوره قبل از استقلال، از رونق مناسبی برخوردار بود.

مراسم

گرجی‌ها به بهانه‌های مختلف ملی و مذهبی، جشن‌های باشکوهی برپا می‌کنند، جشن سال نو میلادی یکی از آن‌ها است که معمولاً از تاریخ 24 آذرماه شروع و تا 25 دی‌ماه ادامه می‌یابد. جشن علیلو که ریشه ملی-مردمی دارد نیز 15 روز پس از سال نو برگزار می‌شود.

از دیگر جشن‌های آن‌ها می‌توان به کارناوال سنتی، رقص با لباس‌های محلی به‌صورت جمعی (که مناظر زیبایی می‌آفریند)؛ جشن پاک که پیش از سال نو برگزار می‌شود، جشن برکت خواهی و سبزه سبز کنی و جشن تخم‌مرغ رنگ کنی که همزمان با عید نوروز ماست و جشن بزرگ گل که باشکوه‌ترین و زیباترین جشن ملی و مردمی است که همزمان با جشن گل رز و انقلاب مخملی آن‌ها است اشاره کرد.

شکم گردی

در فرهنگ گرجی رستوران اهمیت ویژه‌ای دارد چراکه بیشترین و مهم‌ترین زمان زنگی آن‌ها در رستوران گذرانده می‌شود و چیدمان آن با سلیقه‌های مختلف سازگاری دارد. معروف‌ترین آن‌ها رستوران سنگی است که در تابستان خنک است. بیشتر رستوران‌ها با فضای شاد، موسیقی سنتی و دکوراسیون آن‌ها به شکل کاملاً اصیل و دل‌نشین گرجی طراحی‌شده، همچنین رستوران‌های ترکی (استانبولی) در تفلیس که بیشتر در خیابان مرجان ایشویلی است، طرفداران زیادی به خود جلب کرده، به‌خصوص برای مسلمانان که به ذبح اسلامی اهمیت ویژه‌ای می‌دهند. از مهم‌ترین غذاهای گرجی: کباب، پادریجانی، خینگالی، شیشلیک گوساله و جوجه، لوبلیانی، خاچاپوری، اوستری و... است.

سه رستوران مک‌دونالد بزرگ هم در شهر تفلیس وجود دارد. شعبه‌ای در خیابان روستاولی (که شبانه‌روزی است)، شعبه‌ای در میدان مرجان ایشویلی و شعبه دیگر نیز در صابورتالو قرار دارد.

ساحل مغناطیسی

مناطق ساحلی گرجستان از دیرباز پذیرای هزاران جهانگرد در هر فصلی از سال بوده است. در دوران شوروی سابق این منطقه از بهترین نقاط تفریحی امپراتوری شوروی شناخته می‌شد و هنوز آثار مربوط به تفریحگاه‌های سران کشور شوروی سابق در این مناطق وجود دارد در نزدیکی بندر باتومی منطقه‌ای قرار دارد به نام اورکی که به آن ساحل، ساحل سحرآمیز یا ساحل مغناطیسی گفته می‌شود.

بر اساس تحقیقات دانشگاه اورکی گرجستان ترکیبات ماسه‌های ساحل این منطقه حاوی مواد معدنی ویژه‌ای است که اثرات درمانی آن در مورد بیماری‌های قلبی، عروقی و عصبی به اثبات رسیده است. بر اساس این مطالعات تنها دو منطقه در جهان شناخته‌شده است که چنین خواصی در آن وجود دارد. چند روز استراحت و تفریح در این منطقه می‌تواند عامل درمان یا پیشگیری از بسیاری بیماری‌ها باشد.

کوهستان‌های گرجستان سرچشمه رودهای متعددی است و عبور رودخانه از شهرها و روستاهای این کشور سیمای آن‌ها را دیدنی‌تر ساخته است.

تفلیس

تفلیس پایتخت و بزرگ‌ترین شهر گرجستان محسوب می‌شود. این شهر در دو طرف رود متکواری قرار داشته و جمعیتی حدود ۱٫۵ میلیون در آن زندگی می‌کنند. تفلیس در قرن پنجم میلادی و توسط واختانگ یکم پادشاه گرجستان باستان یا همان ایبریا بنیان‌گذاری شده و به سبب چشمه‌های آب گرم آن، «تْبیلیسی» (مشتق از واژهٔ «تْبیلی» به معنای گرم؛ منسوب به چشمه‌های آب گرم تفلیس) نام‌گرفته است.

تاریخ پرفراز و نشیب تفلیس را می‌توان از معماری آن درک کرد که ترکیبی از معماری قرون‌وسطی، معماری نئوکلاسیک و معماری استالینیست است. تفلیس در طول تاریخ سکونتگاه مردم مختلفی با نژاد، فرهنگ و مذاهب مختلف بوده است ولی امروزه ازنظر مذهبی در شمار شهرهای مسیحی ارتدکس شرقی به‌حساب می‌آید.

خیابان روستاولی تفلیس

خیابان روستولی یکی از اصیل‌ترین و قدیمی‌ترین خیابان‌های تفلیس است. این خیابان قبلاً با نام گلوینی معروف بوده است اما بعدها، گرجستانی‌ها به احترام شاعر محبوب و معروف قرون‌وسطایی خود، نام خیابان را به شوتا روستاولی تغییر دادند. دیدنی‌های فراوانی ازجمله خانه اپرا و باله تفلیس در این خیابان قرار دارد.

از دیگر مراکز دیدنی خیابان روستاولی می‌توان به پارلمان، دادگاه عالی، کلیسای کاشوتی، موزه مردمی، آکادمی تئاتر روستاولی و آکادمی علوم اشاره کرد. این خیابان 1.5 کیلومتری از میدان تاویسوپلبا یا آزادی (میدان لنین سابق) شروع‌شده و به مترو روستاولی و خیابان کوستاوا منتهی می‌شود و یکی از جاذبه‌های توریستی تفلیس است. در همین خیابان بود که تراژدی 9 آوریل 1989 به وقوع پیوست.

نارین قلعه

تور خارجی

مردم این کشور به این قلعه «]ناری کالا» می‌گویند. البته این قلعه چند بار تغییر نام پیداکرده به طوری که در قدیم‌تر نام آن «گرجی شوریس» می‌نامیدند. می‌گویند این قلعه در سده ۴ میلادی توسط ایرانی‌ها ساخته‌شده است. برترین و مهم‌ترین پایگاه پدافندی تفلیس این مکان بوده و تمام فرمانروایان در این محل جمع می‌شده‌اند و مقر بسیار امنیتی و مهمی بوده است.

البته فرمانروایان ایرانی و ترکی و گرجستانی هرکدام نشانی در این قلعه دارند. شالوده این بنا به دستان امیران عربی بناشده است و در سال ۱۸۲۷ به دلیل یک انفجار بزرگ از وسایل جنگی و نظامی بنای داخلی کمی تخریب شد ولی در سال ۱۹۰۰ دوباره اقدام به ساختن آن کردند. شما اگر در خیابانی که کلیسای جامع ارمنی (سنت جورج) در آن قرار دارد قدم بزنید، بعد از گذشتن از مطبخ و حمام و مسجد می‌توانید قلعه را مشاهده کنید.

این قلعه هم‌ چشم‌انداز زیبایی برای شهر تفلیس ایجاد کرده و هم اینکه به یک مکان دیدنی و توریستی در این شهر تبدیل شده است.

مجسمه مادر

کارتْلیس دِدا (به معنای مادرِ کارتلی)، مجسمه‌ایست بر فراز بلندی‌های اطراف شهر تفلیس که بر روی «تپه‌های سولولاکی» بنا شده و شما در هر جای تفلیس که بایستید می‌توانید آن را به‌وضوح ببینید. امروز «مادر گرجستان» به نمادی برای تفلیس تبدیل‌شده است.

مجسمه مادر تندیس، یک زن است که کاسه و شمشیر به دست دارد؛ کاسه نمادی است برای پذیرایی از کسانی که وارد تفلیس شده و شمشیر نماد جنگ با کسانی است که به جنگ تفلیس می‌آیند.

ساخت این مجسمه در سال ۱۹۵۸ و به مناسبت هزار و پانصدسالگی شهر تفلیس، توسط یک مجسمه‌ساز گرجی به نام «الگوجا آماشوکلی» انجام شده است.

محله حمام‌های آبگرم

این محله در کرانه راست رودخانه کورا و در مجاورت خیابان قدیمی تفلیس (old tbilisi) واقع‌شده و جزو قدیمی‌ترین، تاریخی‌ترین و دیدنی‌ترین مناطق تفلیس به شمار می‌آید.

علت ساخت حمام‌ها در این منطقه برمی‌گردد به وجود چشمه‌های آب گرم طبیعی سولفوری که در این منطقه به‌وفور یافت می‌شده است. بر اساس افسانه‌ها پادشاه کارتل (نام قدیمی پادشاهی گرجستان) یعنی واختانگ گرگاسالی (به معنی گرگ سر) در قرن 5 میلادی و به‌واسطه کشف این چشمه‌های معدنی در زمان شکار، علاقه‌مند شد شهر جدیدی در اینجا بنا نهد که به‌واسطه گرم بودن آب چشمه‌ها بر این شهر نام تبیلیسی به معنای جای گرم نهاده شد. جهانگردان، مورخان و جغرافیدانان معروفی در آثار به‌جامانده از خود در مورد وجود این چشمه‌ها سخن رانده‌اند.

حمام‌های بجا مانده در محله مذکور بر اساس معماری ایرانی بین قرون 17 و 18 میلادی ساخته شده‌اند و همگی در مکان فوق‌الذکر و در مسیر باغ بوتانیک واقع گردیده‌اند. لازم به ذکر است از این حمام‌ها در قدیم نه‌تنها به‌منظور درمان بلکه برای تفرج و برگزاری جشن‌ها نیز مورداستفاده قرار می‌گرفته است و حتی مادر شوهرها تازه‌عروس‌ها را از نظر زیبایی در این مکان مورد ارزیابی قرار می‌داده‌اند. در حال حاضر نیز می‌توان از این آبگرم جهت استحمام و بهره‌گیری از خواص درمانی آن استفاده کرد.

شهر گوری

گوری مساحتی حدود ۸۰۰ هکتار را در دو سوی ساحل رودهای متکواری و لیاخوی تشکیل می‌دهد. موقعیت جغرافیایی آن به‌عنوان محل تلاقی راه‌ها و دارا بودن اقلیم مناسب، تأثیر بسیار زیادی در شهر داشته و در چهل سال گذشته جمعیت آن پنج برابر شده است.

دژی قرون‌وسطایی به نام «گوریس تسیخه» بر این شهر مشرف است. «صومعه سیونی» یکی از آثار بسیار معروف معماری قرن هفتم میلادی گرجستان است که در نزدیکی روستای آتنی قرار دارد. در این معبد نقاشی‌های دیواری که به قرن دهم میلادی تعلق دارد، بسیار معروف است. ژوزف استالین در این شهر به دنیا آمده بود و تا سال ۱۸۹۴ در آنجا زندگی می‌کرد. خانهٔ استالین به موزه تبدیل‌شده است و همچنین مجسمهٔ بزرگی از استالین در شهر گوری ساخته‌شده بود که تا چندی پیش نیز پابرجا بود.

موزه‌ی استالین

هرچند گوری مهم‌ترین شهر این کشور نیست، اما مهم‌ترین موزه‌ را در خود دارد. ساختمان این موزه بنایی است جالب‌توجه که در سال ١٩٥٧ ساخته‌شده و کم‌وبیش حال و هوایی مذهبی را از خود به بیرون می‌پراکند. بازدید از این موزه شامل دیدن خانه‌ای بسیار کوچک از خشت و گل نیز می‌شود که گویا پدر و مادر جوزف استالین یک اتاق آن را اجاره کرده بودند و استالین ِ کوچک چهار سال ابتدایی عمر خود را در این خانه گذرانده بود. این کلبه در مقابل ساختمان اصلی موزه قرار دارد و در تمام این سال‌ها از آن به‌دقت نگه‌داری شده و باوجود کوچک بودن، حس و حال معبدی مقدس را در میان موزه به بینندگان القا می‌کند، انگار که این موزه برای محافظت از این خانه ساخته‌شده است. باقی‌مانده‌ی خانه‌های محله‌ی فقیرنشین گوری را در دهه‌ی سی و هنگامی‌که پسر محبوبش -استالین- به قدرت رسیده بود، خراب کردند تا شهر را از نو بسازند.

واگن قطار استالین

این واگن کنار موزه‌ی استالین قرار دارد. وقتی استالین در سال ١٩٤٥ قصد داشت تا به یالتا برود و در کنفرانسی شرکت کند از این واگن استفاده کرد. استالین زیاد از پرواز کردن خوشش نمی‌آمد و برای همین از این واگن شیک و ضد‌گلوله که به وان حمام و یک سیستم ابتدایی برای تهویه‌ی هوا مجهز بود، استفاده می‌کرد.

کلیسای مسختا

مسختا یکی از قدیمی‌ترین و زیباترین کلیساهای این کشور است. هرسال گردشگران زیادی از این موزه به‌یادماندنی بازدید می‌کنند. در این کلیسا نقاشی‌ها و تصاویری بی‌نظیری قرار دارد. در داخل این کلیسا نقاشی تصویری از عیسی مسیح وجود دارد که هم چشمانش باز است هم بسته! بنا به نقلی؛ پادشاه دست سازنده آن را قطع نموده تا همانند آن را نسازد.