پارک ملی سِرِنگیتی، نگین تاج پادشاهی تانزانیا
پارک ملی سرنگیتی تا سال 1913 میلادی ناشناخته بود. در این سال، شکارچی آمریکایی به نام «استوارت وایت» به نایروبی، پایتخت کنیا رسید. او که هدفش شکار حیوانات وحشی بود، در مسیر ماجراجوییهایش به جایی رسید که به تعبیر خودش «بهشت» بود.
«بالاخره بعد از مایلها دور شدن از نایروبی، خودم را در بهشت پیدا کردم.»
این سخنی بود که استوارت به محض دیدن سرنگیتی بر زبان آورد. بهشتِ استوارت، سرنگیتی بود. از سالیان بسیار دور تاکنون قبیلهی ماسای برای چرای احشام خود به این دشت وسیع و سرسبز میآیند. آنها به این دشت Siringitu میگویند، یعنی جایی که آنقدر وسعتش زیاد است که تا ابد و تا چشم کار میکند، دشت است.
منطقهی سرنگیتی شامل چند منطقهی حفاظت شدهی مثل پارک ملی سرنگیتی، گرونگرو، Maswa Game Reserve، ماسای مارا، لولیوندو و گرومِتی است.
سرنگیتی اکوسیستم خاص و منحصر به فردی دارد که به جرئت میتوان گفت یکی از قدیمیترین اکوسیستمهای زمین است. با این حال معروفترین اتفاقی که هر ساله در این دشت اتفاق میافتد، مهاجرت دستهجمعی بیش از یک میلیون گاو وحشی آفریقایی و 200 هزار راس گورخر از قسمتهای شمالی منطقه به دشتهای جنوبی است.
این فیلم گوشهای از زیباییهای سرنگیتی را به نمایش میگذارد.



تهیه و تدوین: تحریریه دالاهو
لطفا در نشر دانستههای خود کوشا باشید.
برداشت و استفاده غیرتجاری از مطالب این وبسایت، حتی بدون ذکر منبع آزاد است.