داستان تولد چین

آغاز تاریخ در چین

نقش چین در مطالعه خاستگاه بشر بسیار پررنگ است. شواهد به دست آمده از فسیل‌های «هومو ارکتوس» در دوره پارینه‌سنگی کهن (۲.۵ میلیون تا ۱۰ هزار سال پیش) به خصوص «انسان پکن» در «ژوکوئودیان پکن» نشان می‌دهد که انسان‌ها بین ۴۶۰,۰۰۰ تا ۲۳۰,۰۰۰ سال پیش در این منطقه زندگی می‌کردند. قدمت برخی از فسیل‌های به دست آمده حتی این تاریخ را به دورتر می‌برد و آن را  به ۷۷۰,۰۰۰ سال پیش می‌رساند.

تور چین

در چین همچنین نشانه‌هایی از «هومو ساپینس» (انسان امروزی) در مناطقی مانند دینگ‌سون (شانشی)، چانگ‌یانگ (هوبئی) و مابا (گوانگ‌دونگ) به دست آمده است. این نشانه‌ها همراه با ابزارهای دوره پارینه‌سنگی میانه بوده‌اند و به دلیل اینکه فسیل این انسان‌ها ویژگی‌های فیزیکی همچون دندان‌های پیشین بیل شکل، بینی پهن و فک برجسته داشته‌اند آنها را به انسان‌های امروزی در آسیا مرتبط دانسته‌اند.

چین در ادامه تاریخ خود دوره نوسنگی را از حدود هزاره ششم پیش از میلاد آغاز کرد. در این دوره مردم به کشت غلاتی مانند میلت و برنج و دامداری می‌پرداختند و فرهنگ‌های مختلف نوسنگی باعث ساخته شدن ابزارها و ظروف سفالی متعددی در چین شدند.

از هزاره‌های چهارم و سوم پیش از میلاد کشاورزی و فناوری دوران در چین به اوج خود رسید؛ به شکلی که ظهور چرخ سفالگری و ابزارهای پیچیده‌تر از نتایج آن شدند.

اولین تمدن‌های روستایی و یکجانشینی چین در امتداد رودخانه «زرد» شکل گرفتند و سلسله «ژیا» یا «شیا» (Xia) (۲۱۰۰ تا ۱۶۰۰ سال قبل از میلاد) اولین سلسله کشور چین به شمار می‌رفت که شرایط را برای ظهور سلسله‌های بعدی یعنی سلسله «شانگ» آماده کرد.

تاریخ کشور چین

چین یکی از کهن‌ترین تمدن‌های جهان است که قدمت آن به بیش از ۳۰۰۰ سال پیش باز می‌گردد. این کشور تاریخ پرفراز و نشیبی را به خود دیده تا امروز کشوری باشد که با تاریخ، طبیعت و فناوری گردشگران تور چین را حیرت‌زده سازد. چین شاهد شکوفایی امپراتوری‌های بزرگی بوده که در ادامه آنها را شرح می‌دهیم:

دوران باستان چین (حدود ۱۳۰۰ پیش از میلاد - ۲۲۱ پیش از میلاد)

آغاز تمدن چین از دوران دودمان شانگ (۱۶۰۰-۱۰۴۶ ق.م.) شکل گرفت که  به عنوان یکی از اولین حکومت‌های مستند در این سرزمین شناخته می‌شد. پس از آنها دودمان «ژو» (۱۰۴۶-۲۲۱ ق.م.) قدرت را  به دست گرفت و در نتیجه آن مفاهیم کلیدی همچون «کنفوسیانیسم» و «تائوئیسم» در این کشور شکل گرفتند. در این زمان بود که چین تجزیه و درگیری‌های داخلی مختلفی را تجربه کرد و وارد دوران معروف به «دوره کشورهای متخاصم» در کشور شد.

آغاز دوران امپراتوری (۲۲۱ ق.م. - ۱۹۱۲ میلادی)

از سال ۲۲۱ پیش از میلاد دوران یکپارچگی چین آغاز شد. در این سال بود که «شی‌هوانگ‌دی»، نخستین امپراتور دودمان چین (Qin) برای اولین بار این کشور را یکپارچه کرد و دیوار بزرگ چین را پایه‌گذاری نمود. پس از آن دودمان «هان» (۲۰۶ ق.م. - ۲۲۰ م.) ظهور کرد و باعث شکوفایی فرهنگ و اقتصاد در چین شد.

در قرن‌های بعد تحت حکومت دودمان‌های «تانگ» (۶۱۸-۹۰۷) و «سونگ» (۹۶۰-۱۲۷۹) چین پیشرفت‌های بسیاری را در هنر، علم و فناوری به دست آورد و دوران اوج خود را تجربه کرد. این دوران اوج در قرن ۱۳ با حمله چنگیزخان مغول و فتح چین به دست او به اتمام رسید تا چین تاریخ دیگری را تجربه کند. مغولان، دودمان «یوآن» (۱۲۷۱-۱۳۶۸) را در این کشور تأسیس کردند و به حکومت ادامه دادند تا اینکه دودمان «مینگ» (۱۳۶۸-۱۶۴۴) آنها را سرنگون کرد و به قدرت رسید. در دوره حکومت دودمان مینگ دیوار بزرگ چین کامل شد و تجارت جهانی با اروپا گسترش یافت. در نهایت چین آخرین سلسله امپراتوری را با دودمان «چینگ» (۱۶۴۴-۱۹۱۲) تجربه کرد تا برای تبدیل شدن به جمهوری آماده شود.

سقوط امپراتوری و تبدیل به جمهوری (۱۹۱۲ - ۱۹۴۹)

سال ۱۹۱۱ زمان مهمی برای چین بود. در این سال طی انقلابی به رهبری «سون یات‌سن» حکومت چینگ سقوط کرد و جمهوری چین در سال ۱۹۱۲ تأسیس شد. با وجود این اتفاق کشور چین در این زمان دچار جنگ داخلی، هرج‌ومرج و مداخلات خارجی شد و در دهه ۱۹۲۰ بین حزب ملی‌گرا (کومینتانگ) و حزب کمونیست چین (CCP) درگیری‌هایی آغاز گشت. یک دهه بعد یعنی در دهه ۱۹۳۰ چین وارد جنگ بزرگ دیگری شد. در این دهه ژاپن به چین حمله کرد و جنگ خونینی به راه افتاد که تا پایان جنگ جهانی دوم در ۱۹۴۵ ادامه یافت. در این زمان ژاپن از چین شکست خورد و دوباره جنگ داخلی بین کمونیست‌ها و ملی‌گرایان آغاز گشت. در نهایت در سال ۱۹۴۹ «مائو تسه‌تونگ» پیروز میدان شد و جمهوری خلق چین پا به عرصه گذاشت.

جمهوری خلق چین (۱۹۴۹ - تاکنون)

پیروزی حزب کمونیست در چین باعث شد که چین تحت حاکمیت مائو تسه‌تونگ قرار گیرد. در این زمان سیاست‌های مختلفی همچون «جهش بزرگ به جلو» (۱۹۵۸-۱۹۶۲) و «انقلاب‌فرهنگی» (۱۹۶۶-۱۹۷۶) به اجرا درآمدند که با وجود ایجاد تحولات گسترده، مشکلات اقتصادی و اجتماعی زیادی را به همراه داشتند. این مشکلات باعث شد تا پس از مرگ مائو در ۱۹۷۶ «دنگ شیائوپینگ» اصلاحات اقتصادی را آغاز کند که نتیجه آن رشد چشمگیر اقتصاد چین بود. این پیشرفت‌ها ادامه داشت تا اینکه از دهه ۱۹۹۰ چین تبدیل به قدرت اقتصادی در جهان شد و در سال ۲۰۱۱ اقتصاد این کشور به دومین اقتصاد بزرگ جهان تبدیل گشت.

از سال ۲۰۱۲ «شی جین‌پینگ» بر این کشور حکومت کرد که توسعه سیاست‌های مدرنیزاسیون از اهداف او بود. چین از آن زمان تا امروز همچنان با قدرت به پیشرفت خود ادامه می‌دهد تا کشوری باشد که همچنان نقش مهمی را در تحولات بین‌المللی ایفا می‌کند.

 

مردم چین

چین یک کشور چندملیتی است و جمعیت آن شامل تعداد زیادی از گروه‌های قومی و زبانی می‌شود. بزرگ‌ترین گروه قومی چین «هان» است که در هر استان یا منطقه خودمختار به جز «تبت» و «شین‌جیانگ» بر گروه‌های اقلیت غلبه دارد. مردم هان به عنوان توده همگن بزرگ مردم چین دارای فرهنگ، سنت‌ها و زبان نوشتاری مشترک هستند و همین مسئله باعث می‌شود اساس طبقه‌بندی جمعیت در کشور چین به جای قومیت بر پایه زبان باشد.

در کشور چین حدود 56 گروه اقلیت در تقریباً سه‌پنجم از مساحت کل کشور پخش شده‌اند. در مناطقی که این گروه‌های اقلیتی تعداد زیادی دارند، نوعی خودمختاری و خودمدیریتی به آنها اعطا شده و مناطق خودمختار متعددی بر اساس توزیع جغرافیایی این ملیت‌ها تأسیس شده است.

پیش از به قدرت رسیدن رژیم کمونیستی در سال 1949، تنها 20 زبان از حدود 50 زبان اقلیت دارای خط نوشتاری بودند و فقط زبان‌های محدودی مانند مغولی، تبتی، اویغور، قزاق، دای و کره‌ای در روزمره استفاده می‌شدند. سایر زبان‌های نوشتاری عمدتاً برای مقاصد مذهبی و توسط تعداد محدودی از مردم کاربرد داشتند. 

 

جمعیت چین

چین شامل ۵۶ گروه قومی است و با جمعیت بیش از 1.3 میلیارد نفر، پرجمعیت کشور جهان به شمار می‌رود. چینی‌های هان تقریباً 92 درصد جمعیت را تشکیل می‌دهند و سایر اقلیت‌های عمده قومی شامل ژوانگ، مغول، هوی، میائو، دانگ، اویغور، منچو، تبتی و یائو هستند.

چین تقریباً 20% از جمعیت کل جهان را به خود اختصاص داده است. دولت چین در مورد رشد جمعیت کشور نگرانی‌هایی دارد و با هدف کنترل آن، سیاست‌های سخت‌گیرانه‌ای در زمینه برنامه‌ریزی خانوادگی اجرا کرده است. هدف این سیاست، محدود کردن تعداد فرزندان به یک نفر برای هر خانواده است؛ هرچند برای اقلیت‌های قومی و مناطق روستایی استثنائاتی وجود دارد و در این مناطق انعطاف‌پذیری بیشتری اعمال می‌شود.

مذهب در چین

با وجودی که در چین نمی‌توان از یک مذهب غالب نام برد؛ اما امروزه چین بیشترین تعداد پیروان بودائی را در جهان دارد. بودائیسم در قرن اول میلادی از هند و آسیای مرکزی به این کشور وارد شد و به عنوان محبوب‌ترین دین در چین شناخته می‌شود.

تائوئیسم از دیگر ادیان چینی است و بسیاری از چینی‌ها خود را هم‌زمان بودایی و تائویی می‌دانند. این دین را یک دین فولکلوریک می‌شناسند که ایده‌های محبوب آن مانند فنگ‌شویی، هنر جنگ «سون‌تزو» و طب سوزنی‌اش در بسیاری از نقاط جهان طرف‌دار دارد.

اسلام نیز به کشور چین راه یافته و ورود آن در سال ۶۵۱، هجده سال پس از مرگ محمد رسول‌الله رقم خورد. این دین توسط تاجران مسلمانی به چین وارد شد که در دوره سلسله سونگ بر صنعت واردات و صادرات تسلط داشتند.

دین یهود نیز در میان مردم چینی دیده می‌شود. این دین در قرن هفتم یا هشتم میلادی به چین وارد شد؛ زیرا بسیاری از یهودیان در دوره‌های توسعه اقتصادی به شانگهای و هنگ‌کنگ آمدند و از هولوکاست در این کشور پناه گرفتند.

مسیحیت پس از قرن شانزدهم به تدریج در چین گسترش یافت و بیش از 200 سال می‌شود که به عنوان یک دین اقلیتی در حال رشد بوده است. رشد مسیحیت از دهه 1970 آغاز شد که محدودیت‌ها بر دین به طور قابل توجهی کاهش یافت.

 

جغرافیای چین

جمهوری خلق چین به عنوان دومین کشور بزرگ جهان از نظر مساحت شناخته می‌شود. این کشور با ۱۴ کشور دیگر همچون ویتنام، لائوس، برمه، هند، بوتان، نپال، پاکستان، افغانستان، تاجیکستان، قرقیزستان، قزاقستان، روسیه، مغولستان و کره شمالی هم مرز است. طول مرز زمینی چین ۲۲,۱۱۷ کیلومتر (۱۳,۷۴۳ مایل) است که بزرگ‌ترین مرز در جهان محسوب می‌شود.

سرزمین چین از نظر چشم‌اندازها بسیار غنی و متنوع  است. در سواحل دریای زرد و دریای چین شرقی، دشت‌های وسیع و پرجمعیت دیده می‌شود؛ درحالی‌که در جنوب چین، تپه‌ها و رشته‌کوه‌های کم‌ارتفاع غالب هستند. در مرکز و شرق، دلتاهای دو رودخانه بزرگ چین یعنی رود زرد و رود «یانگ‌تسه» (چانگ جیانگ) قرار دارند و از سایر رودخانه‌های مهم می‌توان از سی، مکونگ، برهم‌پوترا و آمور نام برد.

در غرب این کشور رشته‌کوه‌های بزرگی مانند هیمالیا قرار دارند که در بالاترین نقطه چین در نیمه شرقی قله اورست واقع شده است. این رشته‌کوه‌ها فلات‌های مرتفع با چشم‌اندازهای خشک‌تر مانند بیابان «تکلاماکان» و بیابان «گبی» را شامل می‌شوند.

یکی از مشکلاتی که در جغرافیای چین دیده می‌شود گسترش مداوم بیابان‌ها به خصوص بیابان گبی است. چین به طور سالانه مساحت‌های وسیعی را به دلیل بیابان‌زایی از دست می‌دهد و همین مسئله باعث شده تا کنترل آب، فرسایش و آلودگی از جمله مسائل مهم در روابط چین با سایر کشورها باشد.

نکات کاربردی درباره چین

• جمعیت: ۱.۳۵ میلیارد (سازمان ملل، ۲۰۱۳)
• چگالی جمعیت: ۱۴۰ نفر در هر کیلومتر مربع
• پایتخت: پکن
• بزرگ‌ترین شهر: شانگهای
• مساحت: ۹.۶ میلیون کیلومتر مربع
• زبان اصلی: ماندارین چینی
• مذهب‌های اصلی: بودیسم، تائویسم، مسیحیت، اسلام، یهودیت
• واحد پول: ۱ رنمینبی (یوآن)
• منطقه زمانی: GMT +۸ ساعت
• کد تلفن تلفن:  86+

تور چین با دالاهو

کشور چین یکی از کشورهای مورد توجه در زمینه گردشگری است که از اهمیت اقتصادی و فرهنگی بالایی برخوردار است. این کشور دومین اقتصاد بزرگ جهان شناخته می‌شود که همچنان به توسعه می‌اندیشد. چین به عنوان سومین کشور بزرگ جهان مملو از چشم‌اندازهای متنوع است که می‌تواند سفری به‌یادماندنی را با برای مسافران در تور نوروز رقم بزند.

بهار یکی از زمان‌های پیش رو است که می‌توان در تور نوروز چین شرکت کرد و در آب‌وهوای مطلوب از بودن در این کشور لذت برد. تور نوروز همچین فرصتی است تا بتوان سنت را در کنار مدرنیته در یکی از کشورهای روبه‌رشد تجربه کرد و در کنار آن از مناظر بی‌نظیر طبیعتی لذت برد که سرسبزی آن تا مدت‌ها از یاد نخواهد رفت.

برای آگاهی از تور چین  با مشاوران آژانس گردشگری دالاهو در ارتباط باشید تا اطلاعات لازم را در مورد این سفر به شما ارائه دهند.