لرستان

لرستان را بهتر بشناسیم: معرفی دیدنی‌های لرستان

1. قلعه ماندگار، فلک‌الافلاک

شاپور دوم ساسانی، زمانی که بر تخت پادشاهی نشست، دستور داد تا در منطقه باختری ایران شهری به نامش بنا کنند: شهری آباد و مهم. هسته اصلی شهر قلعه‌ای بود مستحکم که از سنگ آجر و خشت و آهک ساخته شده بود. این قلعه بارویی داشت با دوازده برج و در زیر آن چشمه‌ای جاری بود به نام گستان. با گذر زمان و پس از گذشت قرن‌ها، شهر شاپور ویران شد و شهر و بناهای تازه‌ای جای آن را گرفت. مردمانی آمدند و رفتند؛ فرمانروایایی بر تخت نشستند و حکومت‌شان به پایان رسید؛ جنگ‌هایی در گرفت و پیمان‌های صلحی نوشته شد؛ اما قلعه شهر همچنان پابرجا باقی ماند. به لرستان که سفر کنید، می‌توانید به دیدن این قلعه بروید، قلعه‌ای که فلک الافلاک لقب دارد و یادگارهای گذر تاریخ بر پیکرش نقش بسته است.

2. در مسیر آبشار

در دل کوه‌ها‌ی زاگرس، در کنار جنگل‌ها‌ی بلوط و قله‌های‌ سر به فلک کشیده بایستید و چشم‌ها‌ی‌تان را ببندید. در شرق‌تان تپه‌ها‌ی کلاه کوه و روستای چشمه پریان و در شمال‌تان کوه ازگن قرار گرفته. نسیمی خنک پوست‌تان را می‌نوازد و صدای پرصلابت آب موسیقی دلنشینی را به گوش‌تان می‌رساند. دور تا دورتان دشت‌ها‌یی است که با درختان سرسبز تزیین شده‌اند. چشمه‌ها‌یی از دل کوه می‌جوشند و زمزمه‌کنان گیاهان دشت را نوازش می‌کنند و دست به دست آب آبشار می‌دهند. آبشاری بلند با تاجی عریض که مسیرش از کوه‌ها‌ی بلند آغاز می‌شود و به رودخانه سزار می‌رسد. دست‌ها‌ی‌تان را باز کنید و از مسیر آبشار لذت ببرید. اینجا معروف‌ترین آبشار لرستان است: آبشار بیشه.

3. عروس زیبا

در شرق استان لرستان، در دامنه اشترانکوه، در دالانی در قلب یک کوه سنگی، جشنی باشکوه برپاست. سروهای کوهی، که ریشه‌های‌شان را درون سنگ و صخره دوانده‌اند و شاخه‌های‌شان را تا آسمان کشیده‌اند، آذین‌بخش این جشن هستند. کوه‌های بلند و درختان بلوط و گردو سایبان‌ها را می‌سازند و نسترن‌ها و انجیرهای وحشی عطر خوش فضا را به مشام می‌رسانند. مه انتهای جاده زیبایی جشن را چند برابر می‌کند و قطره‌های ریز باران پوست را قلقلک می‌دهد. رودهای خروشان پایین‌دست و میانِ دره هلهله‌کنان می‌دوند تا عروس این جشن از راه برسد. قطرات آب در هوا می‌رقصند، و حباب‌های سفید مثل نقل‌های عروسی در میان کوه شادی برپا می‌کنند. عروس این جشن آبشار آب سفید است، آبشاری که به آن عروس آبشارهای ایران می‌گویند.

4. قله کوه تاف

می‌گویند در بالای کوه تاف اکسیر طراوت و شادابی یافت می‌شود. آنجا که گیاهان دارویی زیادی می‌رویند و دوای روح انسان هم همان جاست. برای رفتن به کوه تاف باید از جنگل‌های انبوه و پیچ و خم‌های جاده‌های کوهستانی گذشت. سختی‌های این راه را به جان بخرید، اگر به دنبال زنده شدن دوباره روح‌تان هستید. جنگل‌های بلوط را پشت سر بگذارید، جاده‌های خاکی را سپری کنید، از گردنه‌ها بگذرید تا به انتهای مسیر برسید، داروی عمر دوباره روح‌تان همین جاست: آبشار نوژیان. دیدن این آبشار طراوت و شادابی را به سلول‌های بدن‌تان تزریق می‌کند.

5. همسایه غزال

شهرهای خرم‌آباد و پل دختر، رودهای چشمک و آفرینه، دره پر پیچ و خم چولهول و رودخانه خروشان کشگان. در جاده‌ای حرکت کنید که این نام‌ها به گوش‌تان بخورد. از کویر و دشت بگذرید و مسیر آب را دنبال کنید. به آنجا بروید که صخره‌ها در برابر زلالی آب سر فرود آورده و راه را برای عبورش باز کرده‌اند. در همسایگی کوه غزال، در کنار تخته سنگ‌های صاف و بزرگ و صیقلی، یکی از عریض‌ترین آبشارهای ایران خانه دارد: آبشار آفرینه؛ در اینجا، از ترکیب آب سفید آبشار و پیراهن گلدار بهار و فروتنی صخره‌های رنگی خاطره‌ای به یاد ماندنی برای‌تان به یادگار خواهد ماند.

6. هفتاد و پنجمین اثر ملی

در بالادست دره‌ای خوش آب و هوا و پوشیده از درختان بلوط، هفت چشمه در جریان است که از دل کوه‌های زاگرس می‌جوشند. این چشمه‌ها، از کوچک و بزرگ، در مسیرشان از جاده‌ای سرسبز و چشم‌نواز می‌گذرند، ریشه درختان انگور را خنک می‌کنند، عطر زالزالک‌ها را در هوا می‌پراکنند و در نزدیکی دره دست به دست هم می‌دهند و آبشاری دیدنی را می‌سازند. این آبشار تاجی با عرض بیشتر از 15 متر دارد، به سمت پایینِ دره و رودخانه سزار در جریان است و نامش را گریت گذاشته‌اند. مردم محلی به این آبشار «تاف هفت چشمه» می‌گویند. گریت آنقدر زیبا و ارزشمند است که در فهرست آثار طبیعی ملی ایران به ثبت رسیده است.