آشنایی با اقامتگاه‌های محلی

تورهای داخلی

دلایل استفاده از اقامتگاه‌های محلی:

از این نوع اقامتگاه‌ها، ممکن است به دلایل مختلفی از جمله کمک به اقتصاد جامعه محلی، نبود امکانات مناسب‌تر گردشگری در منطقه، کاهش هزینه سفر، ترجیح مسافران برای همسفر شدن با بومیان و... استفاده شود.

انواع اقامتگاه محلی:

اقامتگاه‌های محلی به انواع مختلفی تقسیم می‌شوند که در این مطلب به توضیح شرایط و وضعیت کلی آنها خواهیم پرداخت. انواع اقامت‌گاه‌های محلی عبارت‌اند از:

• اقامت‌گاه تجهیز شده (اکولوژ)
• خانه محلی
• کلبه روستایی
• کمپ

اقامت‌گاه تجهیز شده (اکولوژ):

اقامت‌گاه‌های محلی تجهیز شده که به‌عنوان «اکولوژ» یا «اقامت‌گاه‌های بوم‌گردی» نیز شناخته می‌شوند، نسبت به خانه‌های روستایی ساختار، امکانات و مدیریت مناسب‌تری دارند. این اقامتگاه‌ها معمولا کاروانسرا‌ها و یا خانه‌هایی هستند که برای گردشگران تجهیز شده و فعالیت اصلی آنها اسکان دادن مسافران است.

شرایط و امکانات معمول این خانه‌ها عبارت‌اند از:

• وجود وسایل اولیه خواب از قبیل تشک و پتو به تعداد نسبتاً مناسب.
• وجود لوله‌کشی آب و آب تصفیه شده.
• معماری سازگار با معماری بومی منطقه.
• امکان سرو غذاهای محلی.
• وجود حداقل ۱ سیستم گرمایشی از قبیل کرسی، بخاری نفتی، چراغ والور، شوفاژ و...
• دارای حداقل یک سرویس بهداشتی ایرانی و حداقل یک حمام با زیرساخت‌های مناسب برای استفاده کلیه مهمانان.
• آشپزخانه نسبتا ساده‌ با امکان پخت‌وپز و گرم کردن غذا.
• اسکان در اتاق‌های محدود این خانه‌ها به‌صورت گروهی و نسبتا فشرده و با تفکیک زنانه و مردانه.
• عدم امکان تخصیص اتاق اختصاصی به خانواده‌ها در اکثر موارد.

خانه محلی:

خانه‌های محلی، اقامت‌گاه‌های ساده‌ای هستند که به قصد استفاده در صنعت گردشگری تجهیز نشده‌اند و مالکان بومی آنها، معمولا بدون ایجاد تغییری خاص در ساختار خانه خود، کل یا بخشی از منزل خود را در اختیار گردشگران می‌گذارند. این خانه‌ها عموما دارای تعداد اندکی اتاق هستند و امکان اختصاص اتاق اختصاصی در این خانه‌ها به مسافرین وجود ندارد.

شرایط و امکانات معمول این خانه‌ها عبارت‌اند از:

• اغلب فاقد وسایل خواب از جمله تخت، تشک، پتو و... هستند. (همراه داشتن کیسه‌خواب در اکثر موارد ضروری است.)
• معمولا دارای سیستم گرمایشی مناسب نیستند. وسایل گرمایشی اکثر آنها بخاری نفتی، چراغ والور، بخاری هیزمی و... است.
• تعداد سرویس‌های بهداشتی محدود است و اکثر آنها دارای ۱ و یا نهایتا ۲ سرویس بهداشتی هستند که به‌صورت مشترک مورد استفاده مسافرین قرار می‌گیرد.
• معمولا دارای حداقل یک حمام هستند اما با توجه به ضعف سیستم گرمایشی، نمی‌تواند جواب‌گوی استفاده کلیه مسافرین در زمان محدود باشد اما با نوبت‌بندی می‌توان از آن‎ استفاده کرد.
• عموما دارای آشپزخانه‌ای ابتدایی هستند.
• اسکان در اتاق‌های محدود این خانه‌ها به‌صورت گروهی و نسبتا فشرده صورت می‌گیرد. در این شرایط اتاق‌ها به‌صورت زنانه و مردانه تقسیم می‌شوند.
• امکان تخصیص اتاق اختصاصی به خانواده‌ها وجود ندارد.
• برخی از این خانه‌ها در پوشش آنتن‌دهی موبایل قرار ندارند.

اما مزیت بزرگ استفاده از این خانه‌ها به‌عنوان اقامت‌گاه، آشنایی با زبان، فرهنگ، غذاهای محلی و آداب و رسوم منطقه مورد بازدید است.

کلبه روستایی:

کلبه‌ها معمولا در مناطق دورافتاده، ییلاقات و مکان‌هایی که هیچ‌گونه امکانات رفاهی وجود ندارد (یا بسیار محدود است) مورد استفاده قرار می‌گیرند. این کلبه‌ها معمولا خانه‌ دوم روستاییان (و گاهی خانه اصلی روستاییان در مناطق دورافتاده) است. استفاده از کلبه، در مناطقی که هیچ‌گونه شرایط اقامتی دیگری مهیا نیست، بهترین انتخاب برای دالاهو است. از مزایای استفاده از این اقامت‌گاه‌ها، کمک به جامعه محلی و همچنین تجربه‌ اقامت در دل خانه‌های مردمان روستایی است. 

برخی از مشخصات کلبه‎‌های روستایی عبارت‌اند از:

• کلبه‌ها اغلب دارای برق و حتی گاهی آب لوله‌کشی نیستند.
• اغلب فاقد وسایل گرمایشی مناسب هستند.
• فاقد وسایل خواب از جمله تخت، تشک، پتو و... هستند؛ لذا به‌همراه داشتن کیسه‌خواب و زیرانداز ضروری است.
• اغلب فاقد حمام هستند و در صورت وجود نیز ممکن است به علل مختلف قابل استفاده نباشد.
• حداکثر دارای یک سرویس بهداشتی هستند که معمولا دارای لوله‌کشی آب برای نظافت نیستند.
• اکثر  کلبه‌ها در پوشش آنتن‌دهی موبایل قرار ندارند.
• معمولا یک یا دو اتاق بزرگ دارند و اسکان در این کلبه‌ها به‌صورت گروهی و فشرده صورت می‌گیرد. در صورت وجود بیش از ۱ اتاق، اتاق‌ها به‌صورت زنانه و مردانه تقسیم می‌شوند.
• امکان تخصیص اتاق اختصاصی به خانواده‌ها وجود ندارد.
• کلبه‌ها معمولا فاقد آشپزخانه هستند.

کمپ:

کمپ‌ها، محل‌هایی برای برپایی چادر و اسکان موقت گردشگران در طبیعت هستند. اقامت در کمپ با وجود لذت فراوانی که به‌همراه دارد به‌ معنی پذیرش سختی‌های اقامت در چادر مثل تغییرات ناگهانی شرایط جوی، استفاده از توالت صحرایی، استفاده از غذاهای کنسروی و... است. کمپ

کلیه چادرهای مورد استفاده دالاهو، به‌صورت دولایه بوده و توسط «تیم پشتیبانی» و یا «تورلیدرها با کمک همسفران» با در نظر گرفتن کلیه شرایط ایمنی کمپینگ در طبیعت برپا می‌شوند.

در کمپ به‌یاد داشته باشید:

• همراه داشتن  کیسه خواب و زیرانداز، جزء جدایی‌ناپذیر اقامت در چادر است.
• چراغ قوه یا چراغ پیشانی به‌همراه داشته باشید.
• هنگام خواب، تمام وسایل خود (حتی کفش‌هایتان را) داخل چادر بگذارید.

مازیچال، اوروست تا چناربن و... از جمله مناطقی هستند که دالاهو برای اقامت همسفران خود اقدام به‌ برپایی کمپ می‌کند.