چاه‌های تل‌آب یا طلا؟

مردم سخت‌کوش این منطقه، با زحمت زیاد در دل سنگ‌های شیستی برای ذخیره آب زلال باران چاه‌هایی حفر کرده‌اند. تل مشرف بر این چاه‌ها، با سطح سنگی مرجانی، آب باران را به گودال محل چاه‌ها هدایت می‌کند و چون کف چاه‌ها به لایه‌های گچی ختم شده است، آب برای مدت طولانی نسبتاً سالم و خنک در آن باقی می‌ماند.

در بالای چاه‌های طلا دو اثر تاریخی برج دیده‌بانی بازمانده از قرن هفدهم وجود دارد،  اما بیش از همه بادگیرهای خانه‌های روستای لافت در دو جبهه خیره‌کننده است. این آثار ازنظر فناوری تهویه هوا در نقاط گرمسیری در نوع خود بی‌نظیرند.

در گذشته بعضی به غلط و به دلیل ارزش بالای آب در جزیره واژه طلا را به آن اطلاق می‌کنند درحالی‌که صحیح آن تلا ترکیبی از دو کلمه‌ی تل و او = tal eau تل آب و ((او)) به معنی آب (به زبان پارسی قدیم و فرانسه امروزی) است.

امروزه تعداد این چاه‌ها بیش از 50 الى 60 حلقه است که بیشتر آن‌ها آب‌دارند مگر اینکه از گل‌ولای انباشته‌شده و باید لاى‌روبى شوند. چندین درخت کهور کهن، ساقه‌هاى پیچ در پیچ و گره‌خورده و قطور خود را درون سنگ فرو برده‌اند تا ریشه‌شان را به آب برسانند.

مردم منطقه این چاه‌هاى آب و درختان را مقدس مى‌شمارند و در کنار چاه‌ها و زیر سایه درختان قربانى مى‌کنند و بر شاخه‌هاى کهن‌ترین درخت با پارچه‌هاى سبز دخیل بسته‌اند. مردم بومى معتقدند که این درخت‌ها حافظ و نگهبان آب چاه‌ها هستند و سرسبزى آن‌ها نشان‌دهنده وجود آب شیرین در محل است. آب شیرین و زلال در سفره زیرزمینى و در سنگ شیست جریان دارد که در گودى‌ها تا 10 متر و در بلندى‌هاى در عمق بیشترى به آب رسیده‌اند. مردم معتقدند که در قدیم تعداد چاه‌ها 366 حلقه (طبق روزهاى سال کبیسه) بوده و در هر روز از سال، درپوش یکی از آن‌ها را باز و از آن استفاده می‌کردند.

برای بازدید از این پدیده زیبا با «تور قشم» دالاهو همراه شوید.