ایتالیا را بیشتر بشناسیم

 

تورهای اروپا

 

ایتالیا در یک نگاه

موقعیت کشور	جنوب اروپای مرکزی
موقعیت جغرافیایی	شبه جزیره
همسایگان	فرانسه، سویس، اتریش و اسلوونی
جمعیت	حدود ۶۰ میلیون نفر
مساحت	٣٠١٫٣٣٨ کیلومتر مربع
فاصله از ایران	٣٤١٥ کیلومتر
واحد پول و برابری آن با ریال	یورو معادل  36,250 ریال
آب و هوا	مدیترانه‌ای
زمان محلی	دو ساعت و نیم عقب‌تر از ایران
ولتاژ برق	٢٣٠ ولت
قرار داد Roaming ایرانسل	دارد. (توضیحات بیشتر)
قرار داد Roaming همراه اول	دارد. (توضیحات بیشتر)

داستان ایتالیا

ایتالیا که نام رسمی‌اش جمهوری ایتالیایی است، در جنوب اروپای مرکزی قرار گرفته. این کشور از شمال با فرانسه، سویس، اتریش و اسلوونی- در امتداد کوه‌های آلپ- همسایه است و تا جنوب، به صورت شبه‌جزیره کشیده شده است. ایتالیا بزرگ‌ترین جزیره‌های دریای مدیترانه- سیسیل و ساردنیا- و جزیره‌های کوچک‌تری را هم در بر می‌گیرد و دو کشور سان‌مارینو و واتیکان هم درش قرار گرفته‌اند؛ آب و هوای معتدل فصلی دارد و با جمعیت ٦٠ میلیونی خود، ششمین کشور پرجمعیت اروپا و بیست‌وسومین کشور پرجمعیت جهان به شمار می‌رود. 

پایتخت ایتالیا، رم است که مدت‌ها مرکز سیاسی تمدن غربی و پایتخت امپراتوری روم به شمار می‌رفت. بعد از فروپاشی امپراتوری روم، ایتالیا بارها مورد تاراج قرار گرفت، با این حال بعدها رنسانس آن‌جا متولد شد. در پی دوران پیدایش دوباره (Risorgimento)، استان‌های ایتالیا در ١٨٦١ با هم یکی شدند و کشور ایتالیا را تشکیل دادند. طی دو دهه‌ی آخر قرن نوزدهم، ایتالیا با تسلط بر لیبی، اریتره، سومالی، اتیوپی، آلبانی، رودس و دوازده جزیره امپراتوری‌ مستعمراتی‌ای تشکیل داد که در تیانجین چین هم یک امتیاز انحصاری داشت. 
ایتالیای مدرن امروز، جمهوری دموکراتیک دارد و در صف ٨ کشور صنعتی جهان قرار گرفته. سطح زندگی در ایتالیا در حد استاندارد بالا قرار دارد و از لحاظ کیفیت زندگی، جزء فهرست ١٠ کشور برتر جهان است. این کشور، یکی از اعضای اتحادیه‌ی اروپاست و در گروه ٨، گروه ٢٠ و ناتو عضویت دارد. ایتالیا همچنین عضو سازمان همکاری و گسترش اقتصادی، سازمان تجارت جهانی، کنسول اروپا، اتحادیه‌ی اروپای غربی و سازمان ملل است؛ از لحاظ بودجه‌ی دفاع جهانی، در رده‌ی نهم بوده و بخشی از تسلیحات اتمی ناتو را در اختیار دارد. 
در واقع، ایتالیا نقش بزرگی در ارتش اروپایی و جهانی دارد. این کشور قدرت‌مند، از لحاظ سیاسی، اجتماعی و اقتصادی، در کنار کشورهای انگلستان، فرانسه، آلمان و روسیه قرار می‌گیرد. در آخر باید به این نکته اشاره کرد که ایتالیا سطح سواد بالایی دارد.

 بهترین زمان سفر به ایتالیا

آب و هوای ایتالیا مثل سایر کشورهای مدیترانه‌ای است. تابستان‌هایش گرم و خشک‌اند و ژوییه (تیر)، گرم‌ترین ماه سال است. شمال کشور، زمستان‌های سردی دارد که اغلب با برف همراه‌اند؛ بر خلاف زمستان‌های ملایمی که جنوب می‌گذراند. برخی مناطق جنوبی، در تمام فصل بارش، رنگ باران را نمی‌بینند. رشته‌کوه‌های ایتالیا، تاثیر مهمی بر آب و هوا می‌گذارند، بنابراین با سفر از این شهر به آن شهر، ممکن است آب و هوای مختلفی را تجربه کنید. اما کی به آن‌جا برویم؟
یک جواب بی‌درنگ برای این سوال هست: هر وقتی که شد! اما اگر بخواهیم دقیق‌تر بگوییم، بهترین زمان سفر، بین آوریل تا ژوئن (اواسط فروردین تا اواخر خرداد) است. آن موقع هوا آفتابی است، بدون این که زیادی گرم باشد. دور و بر شهرها پر از گل‌های بهاری است و توریست‌های تابستانی هنوز به آن‌جا سرازیر نشده‌اند. در ماه‌های ژوییه و آگوست (تیر و مرداد) بیشتر ایتالیایی‌ها به جاده می‌زنند. در این دو ماه سعی کنید به آن‌جا نروید، چون هوا داغ، قیمت‌ها بالا و کشور در حال کباب شدن است.
می‌گویند ایتالیا سرزمین ابدی آفتاب مدیترانه‌ای ‌است. خوب، این را زیاد راست نمی‌گویند! در کوه‌های آلپ زمستان‌ها طولانی و شدیدند، اولین برف در ماه نوامبر (آبان) می‌بارد و یخبندان ماه ژوئن (خرداد) هم زیاد غیر معمول نیست. فصل اسکی که بشود، حوالی آلپ قیمت‌ها بالا می‌رود. البته کوه‌ها تا حدی ناحیه‌ی لومباردی را از زمستان‌های سخت اروپای شمالی حفظ می‌کنند، اما ابر و باران آن دور و برها زیاد پیدا می‌شوند، آن‌قدری که می‌گویند میلان، لندن ِ ایتالیاست.
در عوض، فلورانس در دره‌ای بین تپه‌های فراوان قرار گرفته که باعث می‌شود گرمای تابستان‌هایش عین آتش جهنم باشد. رم، تابستان گرم و زمستان معتدل دارد. این وضع آب و هوا تا جنوب هم ادامه دارد: در سیسیلی و ساردنیا زمستان‌ها زیادی معتدل‌اند و تابستان‌ها گرم و خشک و طولانی.

غذا و باقی قضایا

غذاهای ایتالیایی که در خود ایتالیا سرو می‌شود، با آن چیزی که در امریکا و اروپای غربی به اسم غذای ایتالیایی به خورد مردم داده می‌شود، خیلی فرق دارد. غذاهای ایتالیایی از متنوع‌ترین غذاهای جهان هستند و به هر ناحیه، شهر یا حتی روستا هم که سفر کنید، غذاهای خاص خود را دارند. این مسئله به جغرافیای ایتالیا هم برمی‌گردد که شبه جزیره‌ی دراز و باریکی است که از خاک اروپا در دریای مدیترانه پیش رفته است، به‌اضافه‌ی دو جزیره‌ی سیسیل و ساردنیا که در طرف جنوب و غرب آن قرار دارند. داخل شبه جزیره و شمال آن کوهستانی است و چون در گذشته ارتباط مناطق شمالی و کوهستانی با دو نوار ساحلی امکان‌پذیر نبوده، فرهنگ سرزمین ایتالیا از زمان‌های کهن، به دو شاخه‌ی شمالی و جنوبی و برّی و بحری تقسیم شده است.

سواحل جنوبی شبه جزیره را در زمان‌های کهن، مهاجران و مستعمره‌نشینان یونانی آباد کردند که دریانورد و ماهی‌خوار بودند و با خورد و خوراک اقوام شرقی‌تر، به‌خصوص ایرانیان هم کمابیش آشنایی داشتند. مردم سواحل جنوب از زمان یونانیان تا امروز، طبعاً خورد و خوراک خود را از دریا –آدریاتیک در شرق و مدیترانه در غرب- به دست می‌آورده‌اند. از لحاظ این مردم، هرچه از دریا گرفته شود خوردنی است. از این روست که ماهی، و میوه‌های دریا به‌طور کلی در آشپزی جنوب ایتالیا نقش مهمی بسیار دارد، به طوری که حتی به بسیاری از سالادها و غذاهای غیردریایی هم اندکی ساردین یا ماهی مُتوی تازه یا شور اضافه می‌کنند.

در مقابل، بومیان ناحیه‌ی شمالی ایتالیا که در گذشته اترودیا نامیده می‌شده، به کشاورزی، شکار و دامداری می‌پرداختند و خورد و خوراکشان بیشتر گوشت و نان و تره‌بار بوده. این تفاوت، امروزه هم تا حدی میان آشپزی جنوب و شمال ایتالیا به چشم می‌خورد. مخصوصاً که به فراورده‌های غذایی خاص هر منطقه هم بستگی دارد. برای مثال، شهر میلان در شمال شبه جزیره، میان دره‌ی پو و دامنه‌های سبز کوه‌های آلپ قرار دارد. در دره‌ی رود پو برنج کاشته می‌شود و چراگاه‌های دامنه‌ی آلپ هم محل پرورش دام است. طبیعی است که در آشپزی این منطقه گوشت و کره و برنج بیشتر از جاهای دیگر مصرف دارد. خوراک معروف اُسّوبوکو –ماهیچه‌ی گوساله با مغز قلم- که غالباً با نوعی کته یا دمی خورده می‌شود، از این منطقه آمده است. پنیر نرم و پرچربی گورگونزولا، ریزوتّو (دمی برنج) و پِلُنتا (بلغور ذرت) هم محصول همین منطقه است. از طرف دیگر، بندر ونیز که کنار دریای آدریاتیک قرار دارد و قرن‌ها کانون داد و ستد با مشرق بوده، شهری است که بازارهایش پر از ماهی و میوه‌های دریاست و از پنجره‌ی آشپزخانه‌هایش بوی غذاهای دریایی و ادویه‌های شرقی بیرون می‌زند. ناپل، در ساحل جنوبی شبه جزیره و در کنار دریای مدیترانه، شهر پیتزا و پاستاست: غذاهایی که نه تنها سایر شهرهای ایتالیا، بلکه در واقع بیشتر شهرهای جهان را تسخیر کرده‌اند؛ و شهر سس‌ها و خورش‌های سرخ رنگ ِ گوجه‌فرنگی و فلفل قرمز.

شام و ناهار ایتالیایی اگر از صبحانه‌ی ایتالیایی که معمولاً یک فنجان قهوه و کمی نان و مربا یا نان شیرینی است بگذریم، باید گفت که مردم این کشور در شبانه‌روز دو نوبت غذا می‌خورند: ناهار و شام. ناهار یک ساعت بعد از ظهر با آنتی‌پاستو (پیش‌غذا) شروع می‌شود و دو دور غذا به دنبال آن می‌آید. دور اول معمولاً یک ماده‌ی نشاسته‌ای است، مانند پاستا، پلنتا یا برنج که آن را ساده، یعنی بدون خورش یا سس می‌خورند. دور دوم یا غذای اصلی، ماهی یا گوشت یا مرغ است، که با یکی دو جور تره‌بار یا سالاد سر سفره می‌آید. اما بسیار پیش می‌آید که دور اول پاستا با نوعی خورش باشد، که در این صورت دور دوم حذف می‌شود. دسر معمولاً میوه‌ی تازه است که با یکی از انواع پنیر می‌خورند. ناهار با نوشیدن یک فنجان قهوه‌ی ساده به پایان می‌رسد.

شام ایتالیایی معمولاً با یک فنجان سوپ رقیق شروع می‌شود، مگر این که سوپ جای غذای اصلی را هم بگیرد، که در آن صورت ممکن است بسیار مایه‌دار باشد و مقداری پاستا هم در آن بریزند، اما غذای اصلی که معمولاً گوشت یا مرغ یا ماهی است، ممکن است با سیب‌زمینی یا سالاد همراه باشد. پس از غذای اصلی هم میوه‌ی تازه صرف می‌شود.

نان سفید ایتالیایی که مغز نرم و پوسته‌ی برشته‌ای دارد، همیشه سر سفره حاضر است، ولی در ایتالیا برخلاف جاهای دیگر اروپا هرگز با کره خورده نمی‌شود، مگر آن‌که نان کره مالیده قسمتی از آنتی‌پاستو باشد.

در رستوران‌های ایتالیا معمولاً میز رنگینی از انواع آنتی‌پاستو چیده شده است که مشتریان پس از سفارش دادن غذای اصلی به سراغ آن می‌روند و با یک بشقاب پر از غذاهای نغز سبک - و گاهی هم سنگین - برمی‌گردند. این رسم، چنان که می‌دانیم، امروز کمابیش عالم‌گیر شده است.

میراث فرهنگی مادی

تاکنون ٤٢ اثر فرهنگی و ٣ اثر طبیعی از کشور ایتالیا به عنوان میراث فرهنگی جهانی در فهرست یونسکو به ثبت رسیده است. در این‌جا تنها به تعدادی از آن‌ها اشاره خواهیم کرد؛ برای دیدن لیست کامل میراث جهانی ایتالیا به صفحه‌ی این کشور در وب‌سایت میراث جهانی یونسکو مراجعه نمایید.

١. مجموعه‌ی کاخ سلطنتی قرن هجدهمی کاسرتا، پارک و قنات ون‌ویته‌لّی و سن‌لئوچو
واقع در: استان‌های کاسرتا، بنه‌ونتو و کامپانیا
تاریخ ثبت: ١٩٩٧
این مجموعه‌ی تاریخی را چارلز سوم، پادشاه بوربن، در اواسط قرن ١٨ میلادی، در رقابت با کاخ ورسای و کاخ سلطنتی مادرید برپاکرد. در این مجموعه، در کنار کاخ و پارک‌های اطراف آن، طبیعت بکر و جنگل‌های طبیعی هم وجود دارد؛ شکارگاه و یک کارخانه‌ی تولید ابریشم.

٢. کوه‌های مقدس
واقع در: نواحی شمال غربی ایتالیا، پید‌مونت و لومباردی
تاریخ ثبت: ٢٠٠٣
مجموعه‌ی این ٩ کوه مقدس، شامل کلیساهای کوچک و بناهای دیگری از مذاهب مختلف مسیحیت است که در اواخر قرن ١٦ و اوایل قرن ١٧ میلادی بناشده‌اند. در کنارِ جنبه‌ی نمادین و ارزش معنویِ این کوه‌ها، تپه‌ها، ‌جنگل‌ها و دریاچه‌های اطراف، زیبایی آن‌ها را دوچندان کرده است. هنرهای ارزشمند دیگری در قالب نقاشی و مجسمه هم در این بناها به چشم می‌خورد.

٣. منطقه‌‌های باستانی پومپی، هرکولانئوم و توره‌آنونسیاتا
واقع در: استان ناپل، کامپانیا
تاریخ ثبت: ١٩٩٧
فوران مشهور آتشفشان وزوو در ٢٤ آگوست سال ٧٩ میلادی، دو شهر رومی پمپی و هرکولانئوم را به کل نابود کرد و زیر خاکستر مدفون کرد. از اواسط قرن ١٨ میلادی کاوش و حفاری این منطقه آغاز شد و بخش‌هایی از این شهرها در معرض دید عموم قرارگرفت.

 

میراث فرهنگی معنوی

میراث فرهنگی معنوی ایتالیا که در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده، به قرار زیر است:

تئاتر خیمه‌شب‌بازی مردم سیسیل- سال ثبت: ٢٠٠٨
تئاتر خیمه‌شب‌بازی معروف به اپرا د پاپی اوایل قرن نوزده در سیسیل ظهور کرد و موفقیت بزرگی میان طبقه‌ی کارگر این جزیره به دست آورد. عروسک‌گردانان، داستان‌هایی را از ادبیات سلحشورانه‌ی قرون وسطی و منابع دیگری از جمله اشعار ایتالیایی دوره رنسانس، زندگی قدیسان و قصه‌های راهزنان بدنام، روایت می‌کردند. بیشتر گفتگوهای عروسک‌گردانان بداهه بود. دو مکتب عمده خیمه‌شب‌بازی سیسیل در پالرمو و کاتانیا، از نظر شکل و اندازه عروسک‌ها، فنون اجرایی و تنوع دکور پشت صحنه متمایز هستند. این تئاترها بیشتر تجارت‌های خانوادگی بودند. صنعت‌گران در حکاکی، نقاشی و ساخت عروسک‌ها که به خاطر چهره‌های پرشورشان معروف‌اند از روش‌های سنتی استفاده می‌کردند.
به دلیل مشکلات اقتصادی، عروسک‌گردانان، دیگر توانایی امرارمعاش از طریق هنر خود را ندارند و به سمت حرفه‌های سودآورتری سوق پیدا کرده‌اند. صنعت گردشگری نقش بسزایی در افت کیفیت اجراهایی داشته که قبلاً فقط مخاطبان آن، شاگردان محلی بودند.

نغمه‌های شبانی ساردینی- سال ثبت: ٢٠٠٨
این نغمه‌ها نمایان‌گر گونه‌ای از چند صدایی است که گروه چهار نفره‌ای از مردان با استفاده از چهار صورت مختلف به نام‌های باسو، کونترا، بوچی و مسو بوچی آن را اجرا می‌کنند. اعضاء با تشکیل دایره‌ای به صورت ایستاده به نغمه‌خوانی می‌پردازند. در حالی که تک‌خوانان، قطعه‌ای نثر یا شعر می‌خوانند، گروه کر با سر دادن نوایی دیگر، آن‌ها را همراهی می‌کنند. هنر نغمه‌خوانان با زندگی روزانه اجتماعات محلی عجین شده است. این میراث از گنجینه‌ی عظیمی برخوردار است که در ساردینیا متفاوت است.
این سنت در معرض تحولات اجتماعی-اقتصادی از جمله انحطاط فرهنگ شبانی و افزایش گردشگری در ساردینیا قرار دارد. اکنون در اجراهای صحنه‌ای که ویژه‌ی گردشگران است، گرایش به تغییر منابع و سبک عمیق موسیقی این نوع نغمه‌ها به چشم می‌خورد.

منبع: ZORAQ

برای سفر به ایتالیا، می‌توانید در تور اروپا با دالاهو همسفر شوید.