چه داروهایی را موقع سفر با خودمان ببریم؟

تورهای خارجی

داروهای مورد نیاز سفر

در این مطلب خواهید خواند:

• انواع داروهای بدون نسخه قابل حمل در سفر (داروهای OTC)
• چگونه داروهای تجویزی را همراه خود به سفر ببریم؟
• داروها و سفر خارج از کشور
• به خاطر داشته باشید...

انجمن کنترل و پیشگیری بیماری‌ها (CDC) به مسافران پیشنهاد می‌کند در جعبه کمک‌های اولیه، داروهایی که پزشک تجویز کرده است را به همراه داروهای بدون نسخه (OTC) داشته باشد.

انواع داروهای بدون نسخه قابل حمل در سفر (داروهای OTC)

 لازم نیست هر چه دارو در کمد داروهای‌تان است را در جعبه کمک‌های اولیه خود قرار دهید؛ بلکه بر اساس محلی که می‌خواهید بروید، داروهای مورد نیاز را بردارید. برای مثال اگر منطقه‌ای که می‌خواهید بروید، آب آشامیدنی سالم ندارد، حتما باید داروهای ضداسهال را با خودتان ببرید. از جمله مهم‌ترین داروهایی که باید به همراه داشته باشید، عبارت اند از:

• داروهای ضد اسهال: حدود 30 درصد مسافران، دچار بیماری‌های ناشی از غذا و اسهال می‌شوند.

• آنتی هیستامین‌ها (ضدحساسیت‌ها): برای درمان آلرژی‌ها، آنتی‌هیستامین را در جعبه کمک‌های اولیه قرار دهید.

• ضد تهوع و سرگیجه: برای جلوگیری از تهوع و سرگیجه ناشی از دست اندازهای جاده ای، این داروها پیشنهاد می شوند.

• داروی ضد درد و تب بر: استامینوفن و یا ایبوپروفن را همراه خود داشته باشید.

• داروی مسهل و ضدیبوست: تغییر در برنامه غذایی و مصرف غذاهای مختلف باعث ایجاد یبوست می شود.

• پماد ضدقارچ: عفونت قارچی پوست مانند کرم حلقوی (Ringworm) و پای ورزشکار از جمله عفونت های شایع مناطق گرم در بین مسافران می باشد، پس این کرم و یا پمادها در سفر مهم هستند.

• پماد ضدباکتری: برای جلوگیری از عفونی شدن بریدگی و یا خراش پوست، پماد ضدباکتری توصیه می شود.

چگونه داروهای تجویزی را همراه خود به سفر ببریم؟

• قبل از رفتن به سفر، نزد پزشک خود بروید تا مقدار مورد نیاز داروی مصرفی را تعیین کند.
• همچنین راجع به تغییر برنامه دارویی از پزشک خود راهنمایی بخواهید و اگر مسافرت خارج از کشور دارید، حتما از پزشک، ساعت دقیق مصرف دارو را بپرسید.
• اگر به منطقه‌ای سفر می‌کنید که در آنجا بیماری مالاریا زیاد است، پزشک باید برای شما داروی جلوگیری از مالاریا را تجویز کند. شعار روز جهانی بهداشت: موجودات کوچک، تهدید بزرگ.
• اگر به منطقه‌ای می‌خواهید سفر کنید که در آن منطقه احتمال خطر اسهال بسیار زیاد است، از پزشک خود بخواهید آنتی بیوتیک برای شما تجویز کند.
• اگر قصد سفر طبیعت‌‌ گردی دارید، علاوه بر به همراه داشتن دارو، باید نکات مهم دیگری بدانید. در مطالب «20 نکته برای طبیعت گردی» و «نکاتی که باید قبل از رفتن به طبیعت گردی بدانید» بیشتر خوانید. 
• با داروساز راجع به تداخلات غذایی و دارویی صحبت کنید.
  از آنجایی که در طول سفر، برنامه غذایی شما تغییر می‌کند، داروساز، غذاهایی را که می‌تواند بر داروهای مصرفی شما اثر بگذارند، معرفی می‌کند.
   
• جعبه کمک‌های اولیه که شامل داروهای تجویزی و داروهای OTC است را در ساک دستی خود بگذارید و با خود حمل کنید. 
• از نسخه تجویزی پزشک نیز دو کپی بگیرید، یک کپی را به همراه خود در طول سفر داشته باشید و کپی دیگر را در خانه، نزد دوستان و یا اعضای خانواده خود بگذارید.
• لیست داروهای تجویزی را درست کنید.
  نام ژنریک (عمومی) و نام تجاری داروها را بنویسید و جلوی هر دارو بنویسید که برای درمان چه چیزی به کار می‌رود. در این صورت، اگر در طول سفر، داروهای‌تان تمام  و یا گم شد، می‌توانید به این وسیله از داروخانه، داروی موردنیاز خود را بیابید.

داروها و سفر خارج از کشور

هنگام سفر به خارج از کشور و عبور از مرز:

به خاطر داشته باشید با توجه به قوانین مختلف کشورها، ورود برخی داروها و اقلام پزشکی به آن‌ها ممنوع بوده و گاهی جرائم سنگینی به همراه دارد. پس:

• اگر از داروهای آرام‌بخش و از داروهای مخدر (مثلا استامینوفن کدئین) استفاده می‌کنید، قبل از سفر یک نامه از پزشک خود داشته باشید که چرا از این داروها استفاده می‌کنید.

• اگر شما نیاز به تزریق دارید و برای همین سرنگ و سوزن را با خود حمل می‌کنید نیز نیاز به نامه پزشک دارید.

• تمام داروها باید دارای برچسب باشند.

• امن‌ترین راه برای شیشه‌های دوا، حمل کردن آن در کیف دستی است. اما اگر شما جای کافی برای حمل شیشه‌های دوا ندارید، آن‌ها را با استفاده از کیسه‌های پلاستیکی حمل کنید.

به خاطر داشته باشید:

• سالم بودن در سفر، از هزینه‌های اضافی درمان و دارو می‌کاهد.

• قبل از سفر، بیمه سفر را تهیه کنید و داروهای خود را در جعبه کمک‌های اولیه قرار دهید. بیمه‌های مسافرتی ضامن سفری مطمئن خواهد بود. 

• در صورتی که با تور سفر می‌کنید و بیماری خاصی دارید یا داروی خاصی مصرف می‌کنید، حتما سرپرست (تور لیدر) برنامه را از مشکل خود باخبر کنید. هم‌چنین نوع داروی مصرفی و میزان مصرف خود را برای سرپرست شرح دهید.