سفرنامه بالی

تور اندونزی

چرا سفر به بالی؟

جزیره بالی بهشت روی زمین یا به تعبیر سایت معروف Tripadvisor، بالی یکی از 10 جزیره‌ای است که در طول زندگی باید آن را دید. به همین خاطر من و دوستم برای دیدن این جزیره مصمم شدیم. از آنجا که پرواز مستقیمی از ایران تا بالی وجود ندارد، برای سفر به این جزیره باید از خطوط هوایی ایران-امارات یا ایران-قطر استفاده کرد. ما به دلیل فاصله کمتر ایران تا امارات پروازهای امارات را انتخاب کردیم.  

شروع سفر به بالی

شروع سفر با پرواز هواپیمایی امارات به سمت دبی در تاریخ 90/02/08 بود. پس از حدود 4 ساعت توقف در فرودگاه دبی، پرواز بعدی به سمت جاکارتا آغاز شد. پس از ورود به فرودگاه جاکارتا، با پرداخت 25 دلار یا معادل آن با ارزهای دیگری چون دلار استرالیا، یورو رینگیت یا روپیه اندونزی ویزای ورودی را دریافت و سپس در مسیر کنترل پاسپورت قرار گرفت. با توجه به شلوغی و کم بودن کانترهای کنترل پاسپورت، انتظار توقفی تا یک ساعت را می‌توان داشت.

دردسرهای سفر به بالی

سرانجام نوبت کنترل پاسپورت و ویزای ما رسید. به محض اینکه پاسپورت را به افسر نشان دادم ضمن بلند شدن از روی صندلی از تعداد همراهان پرس و جو کرد. از همه مسافران در مورد هدف سفر و میزان ارز نیز سوال پرسیده شد. ضمن سوال و جواب‌ها ما به افسر یادآور شدیم که تنها 1.5 ساعت به پرواز مانده است. در ادامه ما را به اتاق دیگری بردند که چند افسر دیگر نیز حضور داشتند. از آنجا که من به جز گذرنامه کارت شناسایی دیگری همراه نداشتم نمی‌خواستند اجازه ورود بدهند. در نهایت، یکی از افسران پیشنهاد پرداخت 3000 دلار را داد. ابتدا باور نکردیم و تصور کردیم از این طریق می‌خواهند بهانه دیپورت ما را به دست آورند. ولی با اشاره افسر به ساعت مجبور به پرداخت مبلغ شدیم. این یکی از عجیب‌ترین رشوه‌گیری‌های گروهی بود. به محض پرداخت مبلغ ویزا و پاسپورت مهر و اجازه ورود به کشور داده شد. زمان زیادی تا پرواز نمانده بود که نوبت به گیت بازرسی رسید. چندبار چمدان‌ها را بازرسی کرده و بعد از پاره کردن بخشی از داخل چمدان من اجازه خروج دادند. با پرداخت 30 دلار با تاکسی به پروازهای داخلی فرودگاه جاکارتا رسیدیم. این بخش در فاصله چند صد متری ترمینال پروازهای خارجی قرار داشت. 30 دقیقه مانده به پرواز بارهای خود را تحویل دادیم. برای ورد به گیت باید مبلغ 40000 روپیه شارژ می‌پرداختیم. از این موضوع نیز بی اطلاع بودیم و پیش‌بینی آن را نمی‌کردیم. داشتیم نفس راحتی می‌کشیدیم که متوجه شدیم گیت خروجی تغییر پیدا کرده و به اتفاق باقی مسافران به گیت دیگری رفتیم. 

پرواز جاکارتا بالی حدود 1.5 ساعت طول کشید که با هواپیمایی Lion air انجام شد. در این پرواز هیچ گونه پذیرایی از مسافران انجام نگرفت. بین بالی و جاکارتا یک ساعت فاصله وجود دارد و در ساعت 21 به فرودگاه بالی رسیدم که لیدر محلی در آنجا به استقبال‌مان آمد. محل اقامت ما در منطقه nusa dua و هتل گراند میراژ بود که در فاصله حدود 30 دقیقه از فرودگاه قرار دارد.

روز اول سفر؛ آشنایی با جزیره بالی

روز نخست سفر طبق روال بیشتر تورها به گشت شهری اختصاص داشت که از ساعت 8:30 صبح با آمدن لیدر و راننده شروع شد. در ابتدا از لیدر خواستیم برای تبدیل ارز ما را به صرافی‌ای ببرد که در مسیر مقداری از دلار را به روپیه تبدیل کنیم. در ادامه بیشتر با فضای جزیره آشنا شدیم. در واقع بالی جزیره نسبتا پهناوری است که به چندین منطقه تقسیم شده. اما به خاطر نداشتن راه‌های ارتباطی مناسب شما برای رسیدن به بخش‌های مختلف جزیره وقت زیادی از دست خواهید داد. بیشتر راه‌های ارتباطی کم عرض و ترافیک زیادی دارند اما جالب است که در همین مسیرهای باریک برخی ماشین‌های خود را پارک می‌کنند و کسی نیز معترض و عصبانی از این رفتارها نیست. در واقع همه این موضوع را طبیعی می‌دانند و تنها با حوصله و رعایت حق تقدم به مسیر خود ادامه می دهند. در مناطق شهری مثل kuta یا despiser نیز ترافیک وجود داشت و در مجموع می‌توان گفت که به جز هتل‌های لوکس و برخی مرکز خرید از لحاظ مدرنیته بالی فاقد جذابیت خاصی است.

به هرحال اولین محل توقف ما در تور شهری محل برگزاری یک نمایش محلی که ظاهرا بر اساس افسانه‌های محلی و با هنرمندان بومی اجرا می‌شد بود. به انتهای مراسم رسیدیم و وقت زیادی از دست ندادیم. در ادامه به چندین مرکز خرید شامل صنایع دستی طلا و نقره، گالری نقاشی قهوه و شکلات رفتیم. همه قیمت‌های بالایی داشتند.

ارتفاعات بوتار؛ جاذبه دیدنی بالی

بعد از حدود سه ساعت به ارتفاعات Batur رسیدیم که دارای جنگل‌های انبوه استوایی و هوای خنک و مطبوع بود. این منطقه شبیه به جزیره لنکاوی مالزی است و انسان را مجذوب خود می‌کند. بر فراز ارتفاعات منطقه چشم انداز زیبایی از دریاچه Batur دیده می‌شود که بسیار چشم‌نواز است. 

شکم‌گردی در بالی

سپس برای صرف نهار به یک رستوران محلی مشرف بر جنگل‌های منطقه رفتیم که تنوع و طعم غذا بر خلاف انتظار ما خوب بود. اساسا غذاهای محلی بالی بر خلاف تایلند یا مالزی خوشمزه و موافق با سلیقه ایرانی است و از این بابت جای نگرانی نیست. در مسیر بازگشت به معبدی رفتیم که برای ورود به آن باید پوشش مناسبی داشت. یعنی اگر با شلوارک بخواهید وارد شوید، قبل از ورود با تکه‌های پارچه بلندی که در آنجا قرار دارد بایست پای خود را پوشید واز یک شال قرمز نیز بعنوان کمربند استفاده کرد.

مزارع برنج ubud

و سرانجام به مزارع معروف برنج ubud رفتیم که البته توقف زیادی در انجا نداشتیم وبعد جهت صرف شام به رستوران ایرانی پاسارگاد رفتیم اما بجای صرف غذای ایرانی ترجیح دادیم از غذاهای محلی تناول کنیم که طمع و مزه خوبی داشتند.
بعد از گشت شهری به هتل بازگشتیم و بعد از کمی قدم زدن و آشنایی بیشتر با منطقه به خیابان مجاور هتل رفتیم. این خیابان دارای رستوران‌ و باجه‌های فروش تورهای شهری بود که با گذر از جلو هرکدام با خوشامدگویی کارکنان مواجه می‌شدیم. در یکی از این باجه‌ها با فردی بنام استنلی اشنا شدیم که شروع به معرفی تورهای مختلف کرد. ما نیز راجع به برنامه فردا و بازدید از ورزش‌های آبی بود، سوال پرسیدیم. او با معرفی یک مرکز و ارایه قیمت‌هایی نصف قیمت‌هایی که ما قبلا در اینترنت یا بروشورهای تبلیغاتی دیده بودیم ما را بر آن داشت که از پکیج پیشنهادی او را بخریم. 

ورزش‌های آبی در بالی

روز دوم: طبق قراری که با استنلی گذاشتیم، ساعت 9 صبح در لابی منتظر آمدن ماشین شدیم. راننده سر ساعت به محل مورنظر رسید. لازم است توضیح دهم که در منطقه Tanjung benoa چندین مرکز خدمات ورزش‌های آبی وجود دارد که به نظر می‌رسد بتوان راجع به قیمت با آن‌ها چانه زد.

به هر حال طبق قرار قبلی خدماتی که به ما ارایه می‌شد شامل جت اسکی، بالن سواری، Fish fly و غواصی به همراه فیلم‌برداری بود. مجموعا هزینه آن 1600000 روپیه (حدود 200000 تومان) برای دونفر شد. ما برای اولین بار غواصی را تجربه می‌کردیم. قبل از شروع مقداری آموزش‌های اولیه داده شد، سپس لباس و کفش مناسب را پوشیده و با مقداری نان که برای دادن به ماهی‌ها در زیر آب اقیانوس به ما داده  و با چند توریست چینی سوار قایق شده و به سمت محل مناسب رهسپار شدیم.

تجربه غواصی در بالی

در ابتدا برای آشنایی بیشتر و نحوه تنفس صحیح در حالی که در کنار قایق بودیم فقط سر خود را زیر آب بردیم. ابتدا من در تنفس مشکل پیدا کردم که راهنما توضیح داد که آرام و طبیعی تنفس کنم. بار دوم توانستم روش تنفس صحیح با ماسک را انجام دهم. حالا لازم بود کمی به پایین رفته تا به فشار آب نیز عادت کنم. در مرحله اول فشار آب باعث شد که درد زیادی در گوش‌های خود احساس کنم که با اشاره دست از راهنما خواستم به بالا برویم و سپس دوباره به زیر آب رفتیم هر چند که هنوز درد را در گوش‌های خود حس می‌کردم. اما به تدریج وضعیت طبیعی شد و توانستم دنیای زیر آب را که تنها از تلویزیون دیده بودم از نزدیک ببینم. حدود پانزده تا بیست دقیقه غواصی طول کشید و سپس به قایق برگشتیم در حالیکه همه از این تجربه هیجان زده بودیم.

قبل از غواصی بالن‌سواری و جت اسکی و Fish fly که نوعی قایق بادی است و توسط قایق موتوری روی سطح آب کشیده شده و سپس به هوا بلند می‌شود را انجام داده بودیم. بعد از آن به هتل بازگشتیم. شب قبل استنلی به ما پیشنهاد کرد برای صرف شام به یک رستوران غذاهای دریایی برویم که ما نیز پذیرفتیم. رستوران در غرب Nusa dua و در منطقه Jimbaran کنار ساحل قرار داشت. هر چند کیفیت غذاها خوب بود اما قیمت نسبتا بالای آن به ما فهماند چرا استانلی اصرار داشت ما را مجانی به این مکان بیاورد. چرا که ظاهرا پورسانت خوبی به وی داده می‌شد و یکی دوبار دیگر نیز به ما پیشنهاد رفتن به این رستوران را داد که ما نپذیرفتیم.

تجربه رفتیگ در بالی

روز سوم: با هماهنگی‌ای که با لیدر تور در روز نخست کرده بودیم برنامه امروز رفتینگ یا همان قایق‌سواری در یکی از رودخانه‌های بالی بود. هزینه این تور 65 دلار می‌شد که شامل ناهار و رفت و برگشت به هتل بود. ساعت 8:30 صبح راننده در لابی منتظر‌مان بود. تا آنجا که می‌دانم در بالی دو رودخانه برای تورهای رفتینگ است. یکی از Ayung نام دارد که محل قایق سواری ما بود.

قبل از اینکه سوار قایق شویم فرم بیمه را پر کردیم. در هر قایق، یک کوله ضدآب وجود داشت که همراه داشتن برخی وسایل از جمله دوربین را امکان پذیر می‌کرد. رودخانه از میان جنگل‌های انبوه استوایی می‌گذشت که در مسیر آن چندین ابشار نیز وجود داشت. در کنار یکی از این آبشارها توقف کرده و به زیر آبشار رفتیم. فرو ریختن حجم زیادی از آب روی‌مان هیجان‌انگیز بود. پس از حدود دو ساعت و طی حدود 10کیلومتر و لذت بردن از طبیعت بی‌نظیر منطقه به محل صرف ناهار در جنگل رسیدیم. این محل پایان قایق‌سواری بود و امکان استفاده از دوش و حوله رایگان نیز وجود داشت. پس از صرف ناهار در حدود ساعت 4 عصر به هتل بازگشتیم.