شب آرام و ساکت کم‌کم چمدانش را می‌بندد و صبح خروس‌خوان، با هوایی مطبوع و صدای پرندگانش، چشم باز می‌کند. اسب‌های تیزپای چناران، با گردن‌های کشیده و اندام تنومندشان، از راه می‌رسند. آرام و باغرور از کنار مراتع می‌گذرند. صدای شیهه آرام و ریتم سم‌های‌شان از دور به گوش می‌رسد. نسیمی ‌ملایم لابه‌لای دم و یال‌شان می‌پیچد و یکراست به سراغ گل‌ها می‌رود تا نوازش‌شان کند. زنبورهای عسل دور گل‌ها چرخ چرخ می‌زنند و شادمانه به کندوهای‌شان برمی‌گردند. عطر سبزی‌های تازه در دشت پیچیده و بوی نان تنوری به مشام می‌رسد. صبح‌تان به خیر. به ترکمن صحرا خوش آمدید. شب را در اقامتگاه مجید در روستای چای قوشان کوچک چطور گذراندید؟

کویر پهناور و مزرعه‌های سرسبز کاسنی. دیوارهای کاه‌گلی و بادگیرهای بلند. درِ چوبی و دالان سنگ‌فرش. مسیر فیروزه‌ای آب و حوض رو به روی عمارت. از کویر و دشت و باغ بگذرید و پا به درون این عمارت زیبا بگذارید. از هشتی ورودی بگذرید و به خنکی آبنمای میان حیاط برسید. بر روی تخت‌های دور تا دور حوض بنشینید، چای بنوشید و آسمان را تماشا کنید. در اتاق‌های عمارت کمی استراحت کنید و خاطرات سفرتان را مرور کنید. خانه‌باغ شاکر نقطه امن و آرامی در سفر به آران و بیدگل است؛ عمارتی قجری در قلب کویر ایران.

نخستین شهر پهناور ایران سرزمین نخل و مرکبات است. گرداگرد این سرزمین را کویر لوت در برگرفته و رشته کوه بلندی از سمت شرق آن دامن گسترانیده. این شهر در گذشته در آغوش جنگل‌های انبوه و دریاچه‌های بزرگ بوده و امروز با معادن غنی‌اش هنوز پابرجاست. چشمه‌های اطراف آن دست به دست هم می‌دهند تا قناب شهر پر آب بماند و چرخ آسیاب‌های آن بچرخد. پارت و هگمتانه و شوش و بین‌النهرین و پاسارگاد راه ارتباطی‌شان را از مسیر این شهر می‌گرفته‌اند. طبس، همین سرزمین کهن و  زیباست. برای دیدن ارگ قدیمی و چشمه آب گرم و باغ گلشن به این شهر بیایید و در کنار اهالی مهمان‌نواز «نخل و نرگس» داستان‌های این شهر را بشنوید.

می‌گویند سرزمین افسانه‌ای جن و پری در دامنه شرقی کوهستان سِرچ، پای بلندترین کوه‌های منطقه، قرار گرفته؛ تپه‌هایش شنی، و نام رودخانه‌اش درختگان است. راه رودخانه از تنگه‌ای به اسم چهار فرسخ می‌گذرد و به کویر لوت ‌می‌رسد. در این سرزمین، باد در میان کوه‌های شنی ‌می‌پیچد و دست به دست آب ‌می‌دهد؛ آنگاه از خاک رُس و ماسه و نمک هیبت‌هایی پدید ‌می‌آورد که هر بیننده‌ای از دیدنش مسحور ‌می‌شود. اینجا شهر افسانه‌ای کلوت‌هاست؛ کمی آن طرف‌تر از شهداد، در کرمان.

شهر به شهر، خورشید و دشت و کویر. کوچه به کوچه کویر و بادگیر و قنات. باغ به باغ، قنات و انار و پسته. گذر به گذر، باغ و ساباط و آجر. خانه به خانه، آجر و چوب و کاه‌گل. خشت بر خشت، چینه‌های کاه‌گلی و طاق‌های هلالی. سنگ بر سنگ پله‌های کوتاه و ایوان‌های قرینه. نقش بر نقش گچ‌بری‌های ظریف و سه‌دری‌های بلند. رنگ بر رنگ شیشه‌های قرمز و حوض فیروزه‌ای حیاط: اینجا خانه‌ای در «یونان کوچک» است.