اهالی یکی یکی از راه می‌رسیدند. وعده‌شان کنار چشمه دریاشو، پای کوه تین، بود. نرسیده به انارک، چشمه کم‌کم نمایان می‌شد. کسانی که رسیده بودند زیر سایه درختان نخل کمی استراحت می‌کردند تا بقیه هم برسند. قرار بود آبادی را در کنار همین چشمه بنا کنند. برای گذران زندگی هم، گندم و پنبه و روناس و آفتابگردان می‌کاشتند. برای نام آبادی هم از قبل تصمیم گرفته بودند. نامش را می‌گذاشتند خورشید... از این آبادی تا قبل از دوران صفویه مدرکی در دست نداریم اما می‌دانیم هسته اولیه‌اش در کنار همین چشمه شکل گرفته. منطقه‌ای که امروز خور نامیده می‌شود، شهری بر کرانه کویر مرکزی ایران. در شرقی‌ترین نقطه استان اصفهان. اگر به این منطقه سفر کردید می‌توانید حال و هوای منطقه را در این اقامتگاه به خوبی تجربه کنید و داستان شکل‌گیری شهر را مرور کنید.    

اگر یک نقشه گنج به دست‌تان برسد چه کار می‌کنید؟ مثلا تصور کنید یک نقشه همراه با یک کاغذ داخل یک بطری شیشه‌ای به شما می‌رسد. طبق نوشته روی کاغذ «برای پیدا کردن گنج باید به سمت شهر قومس بروید. رسیدن به شهر از راه دریای تی تی یا دریای نیلوفر آبی است. هفت روز در راه هستید تا به دروازه‌های شهر برسید. شهر 100 دروازه دارد که 99 نگهبان از آن محافظت می‌کنند. گنج در پشت دیوار باروی شهر است.» اگر بخواهید گنج را پیدا کنید اول باید نقشه را رمزگشایی کنید. قومس همان شهر دامغان است. دامغان قدیمی‌ترین پایتخت پارتی و به شهر صددروازه معروف بوده. منظور از دریای نیلوفر آبی همان دریای مازندران است که 7 روز تا این شهر فاصله داشته. گنج این شهر یادگارهای تاریخی دوران اشکانی است. اگر می‌خواهید از تاریخ این شهر و گنج‌های آن بیشتر بدانید به خانه ناصرلشکر بروید.    

مصر و گرمه و بیاضه. کویر و نخلستان و نیزار، قلعه و آسیاب و بادگیر. خرما و انار و گندم. قدمت تاریخ ساسانی و آرامش جغرافیای کویری را هم به این حس‌آمیزی اضافه کنید تا ترکیب کاملی داشته باشید از منطقه مرکزی کویر ایران، یعنی، مهرجان. وقتی وارد روستا بشوید باید طبیعت سرسبز و باغ‌های میوه را پشت سر بگذارید تا به خانه‌های بافت قدیمی برسید. آن وقت، در و پنجره‌های چوبی، سردرهای بلند و نقش و نگارها را می‌بینید. این آرامش و زیبایی بی‌نظیر را به بهترین شکل در خانه سنتی اقبال، در مهرجان، تجربه کنید.

دودمانی بودند از ترکان منطقه استرآباد. تبار خود را از سرداران چنگیز ‌می‌دانستند. ابتدا در شمال رود ارس ساکن شدند. در زمان حمله مغول به شام کوچیدند. تیمور گورکانی آن‌ها را به بند کشید اما بعد آنها را به خانقاه صفوی بخشید. بعدها در شکل‌گیری سپاه قزلباش نقش داشتند. و سرانجام، با مرگ کریم خان زند، حکومت ایران را به دست گرفتند. ردپای قاجاریه در بسیای از نقاط جغرافیایی و فرهنگی ایران به چشم ‌می‌خورد. ‌می‌گویند عمارت اکرم خان یکی از بناهای معماری متعلق به دوران این سلسله است.

خانه‌ای را تصور کنید با سقفی گنبدی و دیوارهای کوتاه. روی دیوارهای خشتی و گِلی پنجره‌های کوچکی اضافه کنید و درب‌هایی کم‌ارتفاع برای ورود به خانه در نظر بگیرید. حیاط خانه را سنگ‌فرش کنید و گلدان‌های رنگارنگ کنار حوض وسط حیاط بچینید. دور تا دور حیاط را با اتاق پر کنید. اتاق‌ها را با راهروهای کوچک و طاق‌دار به هم وصل کنید و کف آن‌ها را با فرش‌ها و گلیم‌هایی با زمینه قرمز لاکی بپوشانید. در هر اتاق نورگیر و طاقچه تعبیه کنید و دیوارها را با آیینه و چراغ بیارایید. درخت‌های نخل را دور تا دور خانه بکارید. شما در یکی از خانه‌های بافت تاریخی اصفهک هستید.