در یکی از روزهای خنک و خلوت، که آفتاب با گرمای نرم و ملایمش می‌تابد، راهی جاده‌ها بشوید و به دل جنگل‌های هیرکانی بزنید. باران نم نم می‌بارد و شما از میان دریا و کوه می‌گذرید. هوا را کمی‌ ‌مه گرفته و صدای پرندگان از میان درخت‌ها شنیده می‌شود. این پرنده‌ها هم مثل شما مهمان این جنگل‌ها هستند. از شنیدن صدای آنها لذت ببرید، روی آتش چای درست کنید و در آرامش در میان درخت‌های انجیلی قدم بزنید. شب که از راه رسید، در کلبه‌هایی خشتی و چوبی، زیر کرسی لم بدهید و حسابی استراحت کنید. کلبه‌های دنج کومه میزبان سفر شما هستند.

جاده و درختان چنار و رمل‌های کویر. تپه‌های ماسه‌ای و اهالی ایل. خانه‌های سنتی گلی و سیاه چادرهای کویرنشین‌ها. عطر نان تازه تنوری و طعم آتشی غذاهای محلی. چارقد و سربند رنگ به رنگ زنان. چارق و کلاه پشمی مردان: در حاشیه شمال دشت کویر و دامنه‌های جنوبی البرز، در جنوب غربی شهر شاهرود، روستایی با این خصوصیات وجود دارد. به دیدن این زیبایی‌ها بیایید و در روستا سراغ کلوت کویر را بگیرید. شب را در کلوت کویر استراحت کنید، جایی که آسمان کویر را به شما پیش‌کش می‎کند.

می‌گویند سرزمین افسانه‌ای جن و پری در دامنه شرقی کوهستان سِرچ، پای بلندترین کوه‌های منطقه، قرار گرفته؛ تپه‌هایش شنی، و نام رودخانه‌اش درختگان است. راه رودخانه از تنگه‌ای به اسم چهار فرسخ می‌گذرد و به کویر لوت ‌می‌رسد. در این سرزمین، باد در میان کوه‌های شنی ‌می‌پیچد و دست به دست آب ‌می‌دهد؛ آنگاه از خاک رُس و ماسه و نمک هیبت‌هایی پدید ‌می‌آورد که هر بیننده‌ای از دیدنش مسحور ‌می‌شود. اینجا شهر افسانه‌ای کلوت‌هاست؛ کمی آن طرف‌تر از شهداد، در کرمان.

خانه‌ای را تصور کنید با سقفی گنبدی و دیوارهای کوتاه. روی دیوارهای خشتی و گِلی پنجره‌های کوچکی اضافه کنید و درب‌هایی کم‌ارتفاع برای ورود به خانه در نظر بگیرید. حیاط خانه را سنگ‌فرش کنید و گلدان‌های رنگارنگ کنار حوض وسط حیاط بچینید. دور تا دور حیاط را با اتاق پر کنید. اتاق‌ها را با راهروهای کوچک و طاق‌دار به هم وصل کنید و کف آن‌ها را با فرش‌ها و گلیم‌هایی با زمینه قرمز لاکی بپوشانید. در هر اتاق نورگیر و طاقچه تعبیه کنید و دیوارها را با آیینه و چراغ بیارایید. درخت‌های نخل را دور تا دور خانه بکارید. شما در یکی از خانه‌های بافت تاریخی اصفهک هستید.  

پر و بالی به رنگ سفید، صورتی و قرمز. گردنی بلند و خمیده. منقاری منحنی‌شکل. پاهایی بلند و جثه‌ای بزرگ. مرغ‌های آتشی به آرامی راه ‌می‌روند و برای غذا خوردن منقارشان را در آب کم‌عمق فرو ‌می‌برند. این پرنده‌ها همان فلامینگوهایی هستند که شما هم آن‌ها را ‌می‌شناسید. پرندگانی که در دسته‌های چند هزارتایی زندگی ‌می‌کنند و میل چندانی به مهاجرت ندارند. اما زیبایی تالاب گاوخونی آنها را هم به سوی خود کشانده است. اگر ‌می‌خواهید این پرنده‌های باوقار را در کنار ساحل گاوخونی ببینید، به سمت شهر ورزنه در حوالی اصفهان حرکت کنید. پرنده‌ها و تالاب را ببینید. از شن‌های نرم کویر بگذرید. در حصارهای کنگره‌دار قلعه قورتان تاریخ را ورق بزنید، و شب را در چاپاکر استراحت کنید. سرخی دیوارهای چاپاکر، با تزیینات سفیدش، رنگ پرهای مرغ‌های آتشی را به یادتان ‌می‌آورد. آرامش این خانه شبیه به حرکت آرام و باطمأنینه فلامینگوها نیست؟