خانه‌ای را تصور کنید با سقفی گنبدی و دیوارهای کوتاه. روی دیوارهای خشتی و گِلی پنجره‌های کوچکی اضافه کنید و درب‌هایی کم‌ارتفاع برای ورود به خانه در نظر بگیرید. حیاط خانه را سنگ‌فرش کنید و گلدان‌های رنگارنگ کنار حوض وسط حیاط بچینید. دور تا دور حیاط را با اتاق پر کنید. اتاق‌ها را با راهروهای کوچک و طاق‌دار به هم وصل کنید و کف آن‌ها را با فرش‌ها و گلیم‌هایی با زمینه قرمز لاکی بپوشانید. در هر اتاق نورگیر و طاقچه تعبیه کنید و دیوارها را با آیینه و چراغ بیارایید. درخت‌های نخل را دور تا دور خانه بکارید. شما در یکی از خانه‌های بافت تاریخی اصفهک هستید.  

پر و بالی به رنگ سفید، صورتی و قرمز. گردنی بلند و خمیده. منقاری منحنی‌شکل. پاهایی بلند و جثه‌ای بزرگ. مرغ‌های آتشی به آرامی راه ‌می‌روند و برای غذا خوردن منقارشان را در آب کم‌عمق فرو ‌می‌برند. این پرنده‌ها همان فلامینگوهایی هستند که شما هم آن‌ها را ‌می‌شناسید. پرندگانی که در دسته‌های چند هزارتایی زندگی ‌می‌کنند و میل چندانی به مهاجرت ندارند. اما زیبایی تالاب گاوخونی آنها را هم به سوی خود کشانده است. اگر ‌می‌خواهید این پرنده‌های باوقار را در کنار ساحل گاوخونی ببینید، به سمت شهر ورزنه در حوالی اصفهان حرکت کنید. پرنده‌ها و تالاب را ببینید. از شن‌های نرم کویر بگذرید. در حصارهای کنگره‌دار قلعه قورتان تاریخ را ورق بزنید، و شب را در چاپاکر استراحت کنید. سرخی دیوارهای چاپاکر، با تزیینات سفیدش، رنگ پرهای مرغ‌های آتشی را به یادتان ‌می‌آورد. آرامش این خانه شبیه به حرکت آرام و باطمأنینه فلامینگوها نیست؟

مرد ماهیگیر دختری داشت به نام گلابتون. اما نامادری روزگار دختر را سخت کرده بود. دختر دلش ‌می‌خواست به جشن حاکم در میدان شهر برود. شرط نامادری پاک کردن یک ماهی بزرگ به اندازه یک نخل و تمیز کردن چند ظرف بزرگ عدس و ماش بود. گلابتون با ناامیدی دست به کار شد و به سراغ ماهی رفت. در همین لحظه، ماهی به حرف آمد و گفت: «ای دختر گُل، شاخه سنبل، من ننه ماهی‌ام. هر شب برای ماهی‌های دریا قصه ‌می‌گم. اگه منو بکُشی چی به تو ‌می‌رسه؟ به غیر از این که ماهی‌ها تو دریا در به در بشن و بیداری بزنه به کله‌شون و یکی یکی بمیرن؟ اگر منو نکُشی هر آرزویی داری برآورده ‌می‌کنم. همچی که بیای کنار دریا و صدام بزنی ننه ماهی، حاضر ‌می‌شم»... اگر می‌خواهید عاقبت افسانه «ننه ماهی» را بدانید، به سمت خلیج فارس به راه بیفتید.

در تنگه خوران، میان جزیره قشم و بخشی از هرمزگان، درخت‌هایی نفس می‌کشند که ریشه در آب دارند. دریا که دست به کار مَد شود، در آب پنهان می‌شوند و هنگام جزر دوباره رخ می‌نمایند. برگ‌های سبز و براق این درخت‌ها حواصیل‌ها و مرغ‌های باران را به سوی خود کشانده و ریشه‌های کم‌عمق‌شان ماهی‌های ریز و درشت را شیفته خود کرده است. بله درست حدس زدید؛ از جنگل‌های حرا صحبت می‌کنیم. برای دیدن این جنگل‌ها با ناخدایان کهنه‌کار همراه شوید. یکی از این ناخداها در حوالی جزیره قشم با خوشرویی منتظر شماست. 

خلیج فارس و جزیره قشم و روستایی باصفا. جاده ساحلی و جنگل‌های مانگرو و خانه‌های سنتی. غذاهای جنوبی و نقش حنا و صدای عود محلی‌ها. حصیربافی و لنج‌سازی و پخت غذاهای دریایی. در هفت رنگو، نزدیک روستای طبل، در جزیره قشم، چنین حال و هوای بی‌نظیری را تجربه خواهید کرد.