اقامت‌گاه‌های محلی معمولا به‌ منظور اسکان موقت گردشگران در طبیعت، روستاها، مناطق کوهستانی و کویری در نظر گرفته می‌شوند. نکته بسیار مهم در اسکان این نوع اقامت‌گاه‌ها آن است که نباید از آنها، انتظاری مشابه هتل یا منزل شخصی خویش داشته باشیم. به نظرتان چه دلایلی برای استفاده از این نوع اقامتگاه‌ها در سفر وجود دارد؟ می‌دانید چند نوع اقامتگاه محلی وجود دارد؟ از مزایا و معایب اقامتگاه‌های محلی چیزی می‌دانید؟ در ادامه این مطلب پاسخ سوالات خود را خواهید یافت.

در میان کوه‌های بلند، در دره‌ای کنار رودخانه خروشان حبله‌رود و در همسایگی روستای خمده، خانه‌ای هست که صفا و گرمایش را از خشت‌های آفتاب‌سوخته دیوارهایش گرفته، استقامش را از ریشه‌های محکم و استوار درختان تبریزی‌اش. زیبایی و ظرافت این خانه از گره‌چینی‌ها و پنجره‌های رنگی‌اش گرفته شده و طراوتش از سرسبزی درختان گردوی باغش. مهمان‌نوازی و صمیمت صاحبان این خانه از زلالی آب نهر حیاطش چیزی کم ندارد؛ خانه‌ای امن و راحت که از همدلی، همراهی و همیاری چهار دوست ساخته شده است.

در یکی از روزهای خنک و خلوت، که آفتاب با گرمای نرم و ملایمش می‌تابد، راهی جاده‌ها بشوید و به دل جنگل‌های هیرکانی بزنید. باران نم نم می‌بارد و شما از میان دریا و کوه می‌گذرید. هوا را کمی‌ ‌مه گرفته و صدای پرندگان از میان درخت‌ها شنیده می‌شود. این پرنده‌ها هم مثل شما مهمان این جنگل‌ها هستند. از شنیدن صدای آنها لذت ببرید، روی آتش چای درست کنید و در آرامش در میان درخت‌های انجیلی قدم بزنید. شب که از راه رسید، در کلبه‌هایی خشتی و چوبی، زیر کرسی لم بدهید و حسابی استراحت کنید. کلبه‌های دنج کومه میزبان سفر شما هستند.

جاده و درختان چنار و رمل‌های کویر. تپه‌های ماسه‌ای و اهالی ایل. خانه‌های سنتی گلی و سیاه چادرهای کویرنشین‌ها. عطر نان تازه تنوری و طعم آتشی غذاهای محلی. چارقد و سربند رنگ به رنگ زنان. چارق و کلاه پشمی مردان: در حاشیه شمال دشت کویر و دامنه‌های جنوبی البرز، در جنوب غربی شهر شاهرود، روستایی با این خصوصیات وجود دارد. به دیدن این زیبایی‌ها بیایید و در روستا سراغ کلوت کویر را بگیرید. شب را در کلوت کویر استراحت کنید، جایی که آسمان کویر را به شما پیش‌کش می‎کند.

می‌گویند سرزمین افسانه‌ای جن و پری در دامنه شرقی کوهستان سِرچ، پای بلندترین کوه‌های منطقه، قرار گرفته؛ تپه‌هایش شنی، و نام رودخانه‌اش درختگان است. راه رودخانه از تنگه‌ای به اسم چهار فرسخ می‌گذرد و به کویر لوت ‌می‌رسد. در این سرزمین، باد در میان کوه‌های شنی ‌می‌پیچد و دست به دست آب ‌می‌دهد؛ آنگاه از خاک رُس و ماسه و نمک هیبت‌هایی پدید ‌می‌آورد که هر بیننده‌ای از دیدنش مسحور ‌می‌شود. اینجا شهر افسانه‌ای کلوت‌هاست؛ کمی آن طرف‌تر از شهداد، در کرمان.