آبی آسمان بالای سر، سبزی درخشان دشت زیر پا، و سپیدی ابرهای پنبه‌ای قله: اینجا دناست، بام زاگرس. کمی پایین‌تر از چین‌خوردگی‌های زاگرس، در مسیر چشمه‌های پرآب، چادرهای عشایر به چشم می‌خورد؛ قشقایی‌ها ییلاق‌شان را در میان گل‌های سرخ و زرد این ناحیه می‌گذرانند. اگر به شمال غرب ایران سفر کردید، به منطقه سی‌سخت سری بزنید. قله‌ها، چشمه‌ها و گردنه‌های زیبای کهگیلویه و بویراحمد را ببینید. با عشایر همراه بشوید، و شب را در جایی سپری کنید که معماری‌اش یادآور چادرهای عشایری است. اقامتگاه بوم‌گردی رئیس محلی است درست با همین ویژگی‌ها.

«سحابی هم محل تولد، هم محل مرگ ستاره‌هاست. همه ستاره‌ها برمی‌گردن به همون جایی که ازش متولد شدن. همه ستاره‌ها یه روز عمرشون تموم می‌شه. خیلی از ستاره‌هایی که ما می‌بینیم شاید میلیون‌ها سال پیش مُردن ولی ما به خاطر مسافتی که باهاشون داریم هنوز داریم اونها رو می‌بینیم. یعنی اینقدر دورن؟ خیلی دور خیلی نزدیک! وقتی با دنیای خودمون مقایسه کنیم خیلی دورن اما اگر با کهکشان‌های دیگه مقایسه کنیم تازه می‌فهمیم چقدر به ما نزدیکن و ما خبر نداریم.» شما هم این جمله‌های فیلم «خیلی دور خیلی نزدیک» را به خاطر دارید؟ بخشی از این فیلم در کویر ساخته شده است. اگر فکر دیدن کویر به سرتان افتاده به سمت خور و بیابانک به راه بیفتید. ستاره‌ها منتظر شما هستند. آسمان کویر را در اقامتگاه شب‌نشین تماشا کنید.

پر و بالی به رنگ سفید، صورتی و قرمز. گردنی بلند و خمیده. منقاری منحنی‌شکل. پاهایی بلند و جثه‌ای بزرگ. مرغ‌های آتشی به آرامی راه ‌می‌روند و برای غذا خوردن منقارشان را در آب کم‌عمق فرو ‌می‌برند. این پرنده‌ها همان فلامینگوهایی هستند که شما هم آن‌ها را ‌می‌شناسید. پرندگانی که در دسته‌های چند هزارتایی زندگی ‌می‌کنند و میل چندانی به مهاجرت ندارند. اما زیبایی تالاب گاوخونی آنها را هم به سوی خود کشانده است. اگر ‌می‌خواهید این پرنده‌های باوقار را در کنار ساحل گاوخونی ببینید، به سمت شهر ورزنه در حوالی اصفهان حرکت کنید. پرنده‌ها و تالاب را ببینید. از شن‌های نرم کویر بگذرید. در حصارهای کنگره‌دار قلعه قورتان تاریخ را ورق بزنید، و شب را در چاپاکر استراحت کنید. سرخی دیوارهای چاپاکر، با تزیینات سفیدش، رنگ پرهای مرغ‌های آتشی را به یادتان ‌می‌آورد. آرامش این خانه شبیه به حرکت آرام و باطمأنینه فلامینگوها نیست؟

همینطور که این کلمه‌ها را ‌‌می‌خوانید یک کوچه قدیمی را در ذهن‌تان تصور کنید. کوچه‌ای با دیوارهای کاهگلی و طاق‌‌های جناغی تو در تو. از دومین پیچ کوچه بگذرید تا به یک درب چوبی قدیمی برسید. از پله کوتاه جلوی آن پایین بروید و وارد خانه بشوید. از دالان و هشتی بگذرید. پنجره‌‌های بلند چوبی دور تا دور حیاط را نگاه کنید. دست‌تان را به آب خنک حوض فیروزه‌ای‌رنگ بزنید. از کنار گلدان‌های رنگارنگ بگذرید تا به پله‌های ایوان‌ برسید. آن طرف ایوان، از بهار خواب و شبستان رد شوید و سری به اتاق بادگیر بزنید. وارد اندرونی بشوید و کمی استراحت کنید. شهر کاشان، موزه خانه‌‌های تاریخی، چنین حسی دارد. اگر مایلید زندگی در یکی از خانه‌‌های قدیمی کاشان را تجربه کنید، ‌‌می‌توانید در خانه تاریخی صادقی در این شهر اقامت کنید.

دانه‌های طلایی شن، ستاره‌های درخشان آسمان و سکوت شب: اینجا کویر مصر است. بلورهای سفید و درخشان، شکل‌های هندسی طبیعی و زمینی پهناور: اینجا دریاچه نمک است. دیوارهای خشتی، باروهای بلند و استوار و زمزمه‌های تاریخ: اینجا قلعه ساسانی گرمه است. دیوارهای کنگره‌دار، بوی کاه‌گل و پنجره‌های نقش‌دار سبزرنگ: اینجا عمارت ناصریه است، خانه‌ای سنتی در منطقه خور و بیابانک در اصفهان. این عمارت زمانی متعلق به بنیانگذار اولین دبیرستان خور و بیابانک بوده است.